អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ០២ ធ្នូ ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ១០,៤៩៦ ដង)
ផរុសវាទ
|
|
|
ផរុសវាទ
ផរុសវាទនោះ បានខាងសម្ដីដែលនិយាយអាក្រក់ បោកបោះ ខ្មោះខ្មួរ មិនគួរស្ដាប់ ដូចជេរប្រទេចផ្ដាសាផ្សេងៗ ដោយអក្កោសវត្ថុទាំងឡាយមានត្មះតិះដៀលដល់ជាតិ ឬពូជអម្បូរជាដើម។ បុគ្គលដែលមានបំណងនឹងឲ្យអ្នកដទៃអ័ប្បយស ហើយនិយាយបន្តុះបង្អាប់ថា អាឯងជាជាតិពាល ឬនិយាយចំអកថា អើបាឯងជាជាតិបណ្ឌិតហើយ ដូច្នេះជាដើម ហៅថាសម្ដី ទ្រគោះ ៗ នេះឯង តែងធ្វើអ្នកដែលស្ដាប់ឲ្យច្រឡោតខឹង ហើយក៏និយាយសម្ដីទ្រគោះតបមកវិញ កាលបើតបតគ្នាទៅវិញទៅមកហើយ ក៏រាលដាលធំថ្លោសឡើង ដរាបដល់ចងពៀរដល់គ្នានឹងគ្នាតទៅបាន។ គួរឃើញដូចអ្នកដែលឈ្លោះវិវាទទាស់ទែងខ្វែងគំនិតគ្នា ដែលធ្លាប់ឃើញមកហើយនោះចុះ។ ម្យ៉ាងទៀត សម្ដីដែលស្ដីទ្រគោះខ្ជីខ្ជាដរាបដល់ជេរប្រទេចនេះឯង បើជេរប្រទេចផ្ដាសាចំពោះបុគ្គលមានគុណវិសេសតិចក្នុងខ្លួន ទោសក៏ស្រាល បើមានគុណវិសេសច្រើនក្នុងខ្លួនទោសនោះក៏ធ្ងន់ ដូចកោកាលិកភិក្ខុ ដែលធរណីស្រូបធ្លាក់ទៅកើតក្នុងបទុមនរកនោះ ក៏ព្រោះតែទោសដែលជេប្រទេចផ្ដាសាព្រះសារីបុត្ត និងព្រះមោគ្គល្លាន សូមនាំទិទាននោះមកសម្ដែងជាឧទាហរណ៍ដូចតទៅនេះ រឿង កោកាលិកភិក្ខុ
កាលបើព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូទ្រង់ជ្រាបថា ទេវទត្តមកនៅក្នុងគយាសីសប្រទេសហើយ ក៏ទ្រង់ប្រើព្រះសារីបុត្ត និងព្រះមោគ្គល្លានឲ្យទៅនាំភិក្ខុទាំងឡាយដែលទេវទត្តនាំយកទៅនោះត្រឡប់មកវិញ។ ព្រះសាវ័កទាំងពីរក៏ទៅទេសនាទូន្មានភិក្ខុទាំងនោះ ឲ្យបានសម្រេចមគ្គផលហើយនាំគ្នាហោះតាមអាកាសមកឯវត្តជេតពន។ សម័យនោះ ទេវទត្តកំពុងសិងលក់មិនដឹងខ្លួន កោកាលិកភិក្ខុជាមិត្តភ័ក្តិនឹងទេវទត្ត បានឃើញក៏ក្រេវក្រោធស្ទុះលោតទៅធាក់ថងទេវទត្តត្រង់ដើមទ្រូង ហើយក៏ជេរប្រទេចផ្ដាសាព្រះសាវ័កទាំងពីរ។ កំពុងតែជេរប្រទេច ធរណីក៏ស្រូបទម្លាក់ចុះទៅសោយទុក្ខក្នុងបទុមនរក។ ព្រះបរមគ្រូទ្រង់ត្រាស់ថា កោកាលិកភិក្ខុនេះ មិនវិនាសខ្លួនព្រោះខូចមាត់តែក្នុងជាតិនេះទេ ពីដើមក៏វិនាសដូច្នេះដែរ។ ទ្រង់ត្រាស់ហើយក៏សម្ដែងរឿងកច្ឆជាតកថា ពីដើមគាត់កើតជាអណ្ដើកជាសម្លាញ់នឹងហង្ស ១ គូ អណ្ដើកនោះចង់ទៅនៅភ្នំចិត្តកូដ ក៏ឲ្យហង្សទាំងគូពាំចុងឈើ ១ ម្ខាង ខ្លួនឯងពាំត្រង់កណ្ដាល ហើយក៏ហើរទៅតាមអាកាស។ ពួកក្មេង ៗ មើលឃើញក៏នាំគ្នាស្រែកថា នុះហ្ន៎មើលអណ្ដើកហោះ!
អណ្ដើកបានឮដូច្នោះចង់និយាយត ទើបតែនឹងហាមាត់ឡើង ក៏របូតធ្លាក់ចុះមកទង្គិចនឹងផែនដីបែកស្នូកខ្ទេចខ្ទីស្លាប់វិនាសទៅ។ នាំរឿងនេះមក ដើម្បីពន្យល់ឲ្យឃើញថា អំពើដែលនិយាយទ្រគោះខ្ជីខ្ជា ឬជេរប្រទេចអ្នកដទៃនេះ បើជេរប្រទេចលោកអ្នកដែលមានគុណវិសេសច្រើនក្នុងខ្លួន ទោសក៏ធ្ងន់ ដូចកោកាលិកភិក្ខុនោះឯង។ ម្យ៉ាងទៀត បុគ្គលខ្លះជាមនុស្សមាត់រអិល សម្ដីណាមិនគួរនិយាយក៏និយាយ ទោះបីសម្ដីណាដែលគួរនិយាយ ក៏ច្រើនតែប្រែសម្ដីទ្រគោះខ្ជីខ្ជារឿយ ៗ ពេក ជាមនុស្សមិនសូវចេះនិយាយពាក្យថ្នមឲ្យល្មមនឹងចិត្តអ្នកដទៃក៏មាន។ មនុស្សបែបនេះ ច្រើនតែជួបប្រទះនឹងសេចក្ដីទាស់ទែងរឿយៗ ឬច្រើនជួបនឹងសេចក្ដីវិនាសដល់ខ្លួន មានខូចយសនិងបង់ទ្រព្យជាដើម ដូចអណ្ដើកដែលមិនត្រូវទំនងក៏និយាយ ហើយវិនាសខ្លួនដូច្នោះឯង។ ព្រោះហេតុនេះ អំពើដែលនិយាយសម្ដីទ្រគោះ ទើបឈ្មោះថា បាប ជាអំពើអាក្រក់មិនគួរនិយាយឡើយ។ អ្នកប្រាជ្ញលោកពិចារណាឃើញច្បាស់លាស់យ៉ាងនេះ បានជាលោកមិននិយាយពាក្យទ្រគោះដែលឈ្មោះថាផរុសវាទនេះទេ លោកនិយាយតែពាក្យសម្ដីពីរោះគួរឲ្យស្រណោះដល់ត្រចៀករបស់អ្នកស្ដាប់ ដែលរាប់បញ្ចូលថាជាសង្គហវត្ថុ គ្រឿងភ្ជាប់ចិត្តប្រជុំជននោះវិញ។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ឱវាទបាតិមោក្ខ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
