ចេះជួយយកអាសារគ្នាក្នុងគ្រាក្រ ទើបជាមិត្តល្អ

រឿងសត្វខ្លែង និងអ្នកប្រមាញ់
( ចេះជួយយកអាសារគ្នាក្នុងគ្រាក្រ ទើបជាមិត្តល្អ )

កាលកន្លងទៅហើយ ព្រះបាទព្រហ្មទត្តសោយរាជ្យក្នុងក្រុងពារាណសី កាលនោះអ្នកស្រុកបច្ចន្តគ្រាម ចូលចិត្តរកស៊ីបរបាញ់សត្វយកសាច់ចិញ្ចឹមគ្រួសារ ។ នៅជិតស្រុកនោះ មានស្រះធំមួយមានសត្វ ៥ ពួកនៅអាស្រ័យគឺខ្លែងឈ្មោលនៅខាងត្បូងស្រះ ខ្លែងញីនៅខាងលិច រាជសីហ៍នៅខាងជើង អកនៅខាងកើត អណ្តើកនៅត្រង់ដីទួលកណ្តាលស្រះ ។

ខ្លែងឈ្មោលនិយាយសុំខ្លែងញីធ្វើជាប្រពន្ធ ខ្លែងញីសួរថា អ្នកចង់បានខ្ញុំជាប្រពន្ធនេះ តើអ្នកមានមិត្តសម្លាញ់ឬទេ ? ខ្លែងឈ្មោលថា ខ្ញុំមិនមានមិត្តសម្លាញ់ទេ ។ ខ្លែងញីក៏ប្រាប់ទៅវិញថា អ្នកត្រូវរកចងមិត្តឲ្យបានគ្នាច្រើនសិនទើបខ្ញុំព្រមទទួលយក ហើយពន្យល់ខ្លែងឈ្មោលឲ្យទៅចងមេត្រីនឹងសត្វទាំងបីគឺ អក អណ្តើក និង រាជសីហ៍ ។

ខ្លែងឈ្មោលបានស្តាប់ហើយ ក៏ទៅចងមិត្តនឹងសត្វទាំងនោះបានសម្រេចដូចបំណង ។ គ្រានោះ ខ្លែងទាំងពីរបានព្រមព្រៀងគ្នាជាប្តីប្រពន្ធ ធ្វើសំបុកពងលើដើមក្ទម្ពដែលដុះត្រង់ដីទួលកណ្តាលស្រះនោះឯង ក្រោយមកខ្លែងញីឈ្មោលក៏បានកូនពីរ ។

ថ្ងៃមួយពួកអ្នកស្រុកបច្ចន្តគ្រាម ដើរបរបាញ់សត្វក្នុងព្រៃមិនបាន ដល់ពេលយប់ ក៏នាំគ្នាទៅដេកក្រោមដើមក្ទម្ពកណ្តាលស្រះនោះឯង ដល់ពេលមូសខាំអត់ទ្រាំមិនបាន ក៏ដុតភ្លើងបង្ហុយផ្សែងបង្អើលមូស ។ ផ្សែងភ្លើងហុយឡើងទៅដល់សំបុកខ្លែងលើចុងក្ទម្ព កូនខ្លែងតូចៗ ដែលនៅក្នុងសំបុកក៏យំស្រែករំពង ។

អ្នកប្រមាញ់ឮសំឡេងកូនសត្វមានសេចក្តីត្រេកអរណាស់ ដាស់គ្នាឲ្យក្រោកឡើងកាន់គប់ភ្លើងបំភ្លឺទៅយកកូនសត្វមកដុតស៊ី ។ ខ្លែងញីឮមាត់ជនទាំងនោះហើយ ក៏និយាយនឹងខ្លែងឈ្មោលថា អ្នកប្រមាញ់ ប្រាថ្នានឹងឡើងយកកូនយើងទៅស៊ីហើយ ដូច្នេះសូមអ្នកទៅឲ្យដំណឹងដល់មិត្តសម្លាញ់យើង ត្បិតយើងមានភ័យអាសន្នដល់ហើយ ។

ខ្លែងឈ្មោល ក៏ស្ទុះម្នីម្នាទៅប្រាប់អកតាមដំណើរ អកមកជួយយកអាសា ហើយបញ្ជូនខ្លែងឈ្មោលឲ្យប្រញាប់ប្រញាល់ទៅមុន អកទៅដល់ទំលើចុងឈើមួយក្បែរដើមក្ទម្ពនោះ ឃើញអ្នកប្រមាញ់កំពុងកាន់គុបភ្លើងឡើងទៅរកសំបុក អកក៏មុជទៅក្នុងស្រះឲ្យទទឹកស្លាបជោក ហើយបៀមទឹកពេញមាត់ ហើរទៅទទះស្លាបព្រួសទឹកលត់គប់ភ្លើងនោះ ប្រមាញ់ម្នាក់កាន់គប់ឡើងទៅទៀត អកខំលត់ដោយឧបាយនោះទៀត ដរាបដល់ពាក់កណ្តាលអាធ្រាតុរងារញ័រអស់ទាំងខ្លួន ខ្លែងញីឃើញដូច្នេះក៏និយាយនឹងខ្លែងឈ្មោលឲ្យទៅប្រាប់អណ្តើកជាប្រញាប់ ។

ខ្លែងឈ្មោលប្រាប់អណ្តើកឲ្យមកជួយ អណ្តើកទទួលយកអាសាដោយសេចក្តីស្ម័គ្រ ។ គ្រានោះកូនអណ្តើក បានឮឪពុកនិយាយឆ្លើយឆ្លងជាមួយខ្លែងដូច្នោះ ក៏និយាយនឹងឪពុក សុំធានាទៅជួយការពារកូនខ្លែងនោះ ។ អណ្តើកជាឪពុកឃាត់កូនមិនឲ្យទៅ ទើបទៅយ៉ាងប្រញាប់ដោយខ្លួនឯង ចុះទៅក្នុងស្រះបាភក់ និងសារាយនាំទៅបាចលើគំនរភ្លើងរលត់អស់ ។

ឯពួកប្រមាញ់បានឃើញអណ្តើកធំសំបើមដូច្នោះ ក៏និយាយគ្នាដោយត្រេកអរថា យើងកុំរវល់នឹងកូនខ្លែងល្អិតនោះ នាំគ្នាចាប់អណ្តើកធំឯណោះវិញ បើយើងបានតែមួយនេះ ល្មមឆ្អែតទាំងអស់គ្នា ។ អ្នកប្រមាញ់មិនដឹងដូចម្តេចចាប់អណ្តើកនោះហើយ នាំគ្នាទាញចុងសំពត់ម្ខាង ប៉ុន្តែទាញមិនឈ្នះសោះ ព្រោះអណ្តើកធំពេក ក៏ត្រូវអណ្តើកអូសរហូតដល់ទឹកជ្រៅ ហេតុតែសេចក្តីលោភ អ្នកទាំងនោះ ស៊ូមុជទៅតាមទាល់តែឈ្លក់ទឹកផឹកប៉ោងពោះទើបឡើងមកវិញរងារញ័រខ្លួនងាកទៅរកភ្នក់ភ្លើងរលត់អស់សំលៀកក៏គ្មាន បានទៅអណ្តើកអស់ទៅ ក៏នាំគ្នាឧបដៃអស់សង្ឃឹម ហើយនិយាយថា ណ្ហើយចុះចាំថ្ងៃរះ យើងយកកូនខ្លែងស៊ីឲ្យបាន ។

ខ្លែងញីឮដូច្នេះ ប្រើខ្លែងឈ្មោលឲ្យទៅពឹងរាជសីហ៍ទៀត ។ រាជសីហ៍ ក៏តម្រង់ទៅរកដើមក្ទម្ពនោះ ។ ពួកអ្នកប្រមាញ់ បានឃើញរាជសីហ៍ ហើយក៏ភ័យរកច្រករត់គ្រប់ៗគ្នា ។ រាជសីហ៍ទៅដល់គល់ក្ទម្ព ឥតឃើញមនុស្សម្នាក់សោះ ។ ខណៈនោះអក អណ្តើក និងខ្លែងចូលទៅរករាជសីហ៍ៗ សំដែងនូវអានិសង្ឃ មិត្តដល់សត្វទាំងនោះ ហើយរំលឹកគ្នាតទៅទៀតថា ពីថ្ងៃនេះតទៅយើងទាំងអស់គ្នា ត្រូវរក្សាមិត្តឲ្យឋិតថេរមាំមួន កុំប្រហែសធ្វេសឡើយ ក៏លាគ្នាទៅកាន់លំនៅរៀងៗខ្លួន ។

បានដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅប្រជុំនិទានជាតក

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)

ចេះ​ជួយ​យក​អា​សារ​​គ្នា​ក្នុង​គ្រា​ក្រ​ ទើប​ជា​មិត្ត​ល្អ

ចេះជួយយកអាសារគ្នាក្នុងគ្រាក្រ ទើបជាមិត្តល្អ