images/articles/1797/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ៣០ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១០,១៦៨ ដង)
ពុទ្ធសាសនានឹងសង្គមខ្មែរ
បុណ្យទានខាងពុទ្ធសាសនាក្ដី បុណ្យប្រពៃណីប្រទេសក្ដី ប្រជាជនខ្មែរតែងប្រមូលគ្នាធ្វើនៅតាមវត្តអារាម។ ការប្រមូលគ្នាទៅវត្តនេះមានប្រយោជន៍ណាស់ ព្រោះជាឱកាសល្អនាំឲ្យបានស្គាល់គ្នា ឲ្យរាប់រកគ្នា ឲ្យបានប្រាស្រ័យនូវគ្នានឹងគ្នា ឲ្យយោគយល់គ្នា ឲ្យចេះរួបរួមគ្នា ដើម្បីបំពេញកុសល ឬសម្រេចកិច្ចការសង្គមអ្វីនីមួយ។
images/articles/1794/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ៣០ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៥៥,៦១៩ ដង)
សំនួរ ចម្លើយអំពីព្រះសង្ឃគុណ
ស. តើពាក្យថា ព្រះសង្ឃ ក្នុងទីនេះមានសេចក្ដីដូចម្ដេច?
ច. ពាក្យថា « ព្រះសង្ឃ » សំដៅយកបព្វជិតពុទ្ធសាសនិក ជាសាវ័កនៃព្រះមានព្រះភាគ បានដល់ព្រះអរិយសង្ឃ ជាអ្នកសម្រេចគុណវិសេសមានសោតាបត្តិមគ្គជាដើមផង ព្រះសម្មតិសង្ឃផង។ ព្រះសង្ឃជាពុទ្ធសាវ័កនេះ លោកជាអ្នកទ្រទ្រង់នូវគុណសម្បត្តិដែលលោក
images/articles/1791/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ៣០ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៥០,៨៤២ ដង)
ពាក្យសួរចំពោះការបដិបត្តិ ទិសដៅពិត
នៃការបដិបត្តិធម៌
សួរៈ ក្នុងសម័យដែលលោកឪពុកនៅមានជីវិត នាងខ្ញុំធ្លាប់បានសួរគាត់ថា ពេលនេះពុកមានអាយុច្រើន ហើយក៏មិនមានភារកិច្ចអ្វីដែលត្រូវធ្វើដែរ ហេតុអ្វីបានជាមិនចូលចិត្តក្នុងការបដិបត្តិធម៌ ដើម្បីធ្វើប្រយោជន៍ឲ្យខ្លួនឯង? គាត់ឆ្លើយថា ព្រោះគាត់នៅមានកិលេស។ ក្រែងថា តែអស់កិលេសហើយ នឹងមានកិច្ចអ្វីដែលត្រូវបំពេញទៀត
images/articles/1788/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ៣០ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៣២,៤៨២ ដង)
ព្រះនិព្វានពីរយ៉ាង
ធម៌វិសេសម្យ៉ាង ដែលអាចលត់ភ្លើងកិលេសនិងភ្លើងទុក្ខបាន លោកហៅថា " និព្វាន " ។ ព្រះនិព្វាននោះលោកសម្ដែងថាមាន ២ យ៉ាង តាមពុទ្ធភាសិតថា ៖
ទ្វេ ភិក្ខវេ និព្វានធាតុយោ
ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ! និព្វានធាតុមាន ២ យ៉ាងគឺ៖
សឧបាទិសេសនិព្វាន ១, អនុបាទិសេសនិព្វាន ១។
អធិប្បាយថា កិលេសទាំងឡាយរលត់អស់មិនមានសេសសល់ នៅសល់
images/articles/1763/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ៣០ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១០,៣៦៦ ដង)
ការហ្វឹកហាត់ ការធ្វើ ហ្វឹកហាត់ចិត្ត និង អប់រំបញ្ញា
- ការឲ្យក្មេងរៀនគឺជាប្រការដំបូង ចាប់ផ្ដើមដោយការរៀនអំពីការ ប្រើភ្នែក ត្រចៀក ច្រមុះ អណ្ដាត ដែលជារឿងក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ហើយដែលជារឿងរស់នៅ។ បើនិយាយដោយខ្លីគឺថា រៀនដោយការហ្វឹកហាត់ ការប្រព្រឹត្តក្នុងការប្រើភ្នែកមើល ប្រើត្រចៀក ស្ដាប់ ។ល។ និង ការប្រព្រឹត្តក្នុងការប្រើប្រាស់បរិភោគ ក៏ជាការហ្វឹកហាត់ ចិត្ត
images/articles/1759/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ៣០ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១៤,៥៧០ ដង)
យោបល់ឲ្យកើតអធិវាសនក្ខន្តី
ពុទ្ធសាសនិកជន ដែលស្ម័គ្រចិត្តប្រតិបត្តិតាមអធិវាសនក្ខន្ដីធម៌គួរគិតឲ្យយល់ដោយយោបល់ដូច្នេះថា ៖ " ឱ! អ្នកដែលមកតិះដៀលអាត្មាអញដោយពាក្យសម្ដីទ្រគោះ ខ្ជីខ្ជាសៀតស៊កនេះហាក់ដូចជាគេមកបំពេញខន្តីរបស់អាត្មាអញ ឲ្យរឹងរឹតចម្រើនឡើងទេតើ" ព្រោះអធិវាសនក្ខន្តីនេះជាកម្លាំងនៃពោធិញ្ញាណមួយដ៏សំខាន់, ដូចកាលព្រះវេស្សន្ដរបរមពោធិសត្វទ្រង់
images/articles/1758/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ៣០ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១៩,០០៦ ដង)
អធិប្បាយចំពោះខន្តីជាតបធម៌
ពួកធម៌ឯណា ដែលកើតឡើងហើយដុតបំផ្លាញបាបធម៌ដ៏ជាសត្រូវដល់ខ្លួនបាន, ធម៌អម្បាលនោះ បានឈ្មោះថាជាតបធម៌ទាំងអស់, ដូចកុសលកម្មបថ ក៏ជាតបធម៌របស់អកុសលកម្មបថ ព្រោះកាលកុសលកម្មបថកើតឡើង ក៏កំចាត់បង់អកុសលកម្មបថអន្តរធានទៅបាន, វីរិយៈ ( សេចក្ដីប្រឹងប្រែង ) ជាតបធម៌របស់ កោសជ្ជៈ ( សេចក្ដីខ្ជិលច្រអូស ) ព្រោះសេចក្ដីប្រឹង
images/articles/1756/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ៣០ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៥៨,៩៨៨ ដង)
ពុទ្ធប្រវត្តិ
១- អំពីទ្រង់ប្រសូត
ព្រះសិទ្ធត្ថ (សម្មាសម្ពុទ្ធ) ទ្រង់ចាប់ប្រតិសន្ធិនៅថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ពេញបូណ៌មី ខែអាសាខ ឆ្នាំរកា មុនពុទ្ធសករាជ ៨០ ឆ្នាំជាព្រះរាជបុត្រនៃព្រះបាទសុទ្ធោទនៈ និងព្រះនាងមាយាទេវី ព្រះរាជានៃសក្យវង្ស គ្រងក្រុងកបិលភស្ដុ ដែនសក្កៈ គឺប្រទេសនេប៉ាល់សព្វថ្ងៃ ទ្រង់ប្រសូតនៅថ្ងៃសុក្រ ពេញបូណ៌មី ខែពិសាខ ឆ្នាំច នាលុម្ពិនីវ័នឧទ្យាន
images/articles/1755/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ៣០ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ២០,៩៨៥ ដង)
សុភមង្គលក្នុងគ្រួសារ គឺជាសន្តិសុខសង្គម
-គោលបដិបត្តិទូទៅ មានមូលដ្ឋានទូលំទូលាយ ផ្ដើមចេញអំពី ឪពុកម្ដាយដែលជាប្រមុខគ្រួសារ។ ឪពុកម្ដាយជាអ្នកនាំផ្លូវពន្លឺភ្លឺស្វាងមកឲ្យកូន ដែលលោកលើកឪពុកម្ដាយដូចជាទិសខាងកើត គឺជាទិសដែលព្រះអាទិត្យរះឡើង ដែលមានសេចក្ដីសំខាន់ជាអនេក ដោយព្រះអាទិត្យរះឡើង ក៏បញ្ចេញពន្លឺរស្មីបង្ហាញផ្លូវក្នុងការធ្វើដំណើររបស់មនុស្សសត្វទាំងឡាយ។
images/articles/1748/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៩ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៣២,២៦៥ ដង)
បុទុមបុប្ផសូត្រទី ១៤
សម័យមួយ ភិក្ខុមួយរូប នៅក្នុងដងព្រៃមួយ ក្នុងដែនកោសល ។ ក៏សម័យនោះឯង ភិក្ខុនោះត្រឡប់មកពី បិណ្ឌបាត ធ្វើភត្តកិច្ចស្រេចហើយ ក្នុងវេលាក្រោយភត្ត ក៏ចុះកាន់ស្រះបោក្ខរណី រួចហិតផ្កាឈូក ។
គ្រានោះឯង ទេវតាដែលនៅអាស្រ័យ ក្នុងដងព្រៃនោះ ជាអ្នកអនុគ្រោះ ប្រាថ្នានូវប្រយោជន៍ដល់ភិក្ខុនោះ ចង់ធ្វើភិក្ខុ នោះឱ្យសង្វេគ ទើបចូលទៅរកភិក្ខុនោះ
images/articles/1743/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៩ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៩,៧០៣ ដង)
ព្រះបោរាណាចារ្យលោកសម្ដែងប្រាប់ឧបាយគឺ យោបល់ជាគ្រឿងរំលត់សេចក្ដីក្រោធខឹងថា ៖"ទុក្ខជាមានភ្នែកភ្លឺក៏ត្រូវធ្វើដូចជាងងឹត,មានត្រចៀកស្ដាប់ឮក៏ត្រូវធ្វើថ្លង់"ដូច្នេះទើបអត់ទ្រាំសេចក្ដីក្រោធខឹងនោះបាន។ បើធ្វើជាមនុស្សភ្នែកទិព្វត្រចៀកទិព្វ នឹងរក្សាខន្តីសេចក្ដីអត់អន់នោះបានដោយកម្រណាស់; ដូចយ៉ាងមនុស្សដែលមិនចេះអត់ធន់ចំពោះសេចក្ដីទុក្ខលំបាកដែលជាហេតុឲ្យកើតទោសៈនោះ ច្រើនតែធ្វើការអ្វីៗ ដោយសេចក្ដីខឹងតូងតាង, អ្នកដែលធ្វើដូច្នោះ ច្រើនតែប្រទះនឹងសេចក្ដីអន្តរាយផ្សេងៗ; កាលបើជួបប្រទះនឹងគ្រោះថ្នាក់ណាមួយ ព្រោះតែសេចក្ដីខឹងតូចតាងនោះហើយ ច្រើនតែគិតស្ដាយក្រោយថា៖ " ឱ! អញធ្វើនេះខុសហើយ មិនគួរសោះ" បណ្ដាកិច្ចការអ្វីៗ ទោះបីយ៉ាងណាក៏ដោយ ឲ្យតែធ្វើដោយសេចក្ដីក្រេវក្រោធហើយ, កិច្ចការនោះៗ សុទ្ធតែជារបស់មិនស្រួលមិនល្អទាំងអស់។ ព្រោះហេតុដូច្នេះបានជាអ្នកប្រាជ្ញដែលសម្បូណ៌ដោយប្រាជ្ញា គួរតែពិចារណាឃើញទោសនៃសេចក្ដីក្រោធខឹង ហើយខំប្រឹងអត់ធន់ ដូចសម្ដែងមកនេះចុះ។
ឯសេចក្ដីអត់ធន់ចំពោះសេចក្ដីទុក្ខ ដែលជាហេតុឲ្យកើត មោហៈ នោះ បានខាងសេចក្ដីអត់ទ្រាំនឹងទុក្ខវេទនាផ្សេងៗ ដែលកើតឡើងក្នុងកាយនិងចិត្ត មិនលុះអំណាចទុក្ខវេទនាហើយទៅប្រព្រឹត្តទុច្ចរិតឡើយ។ សូម្បីការដែលអត់ទ្រាំនឹងទុក្ខវេទនាក្នុងវេលាឈឺថ្កាត់នោះសោត ក៏ជាហេតុជួយឧបត្ថម្ភឲ្យមានសតិសម្បជញ្ញៈ គឺសេចក្ដីរឭកនិងសេចក្ដីដឹងខ្លួនដែលជាគុណវិសេសគួរឲ្យមានក្នុងចិត្តគ្រប់កាយទាំងពួង, ពុំនោះសោតក្នុងវេលាមានព្យាធិដែលជាហេតុឲ្យដល់មរណៈ ក៏ត្រូវតែមានខន្តីយ៉ាងមាំមួនខានមិនបានឡើយ; ឧបាយដែលនឹងឲ្យកើតខន្តីក្នុងវេលានោះ គឺត្រូវឲ្យឃើញតាមសេចក្ដីពិតថា៖ "ព្យាធិនិងមរណៈនុះ ជាទុក្ខដែលសត្វទាំងឡាយត្រូវតែជួបប្រទះរាល់ៗ គ្នាគេចមិនរួចឡើយ"។ ក្នុងអភិណ្ហបច្ចវេក្ខណៈដែលព្រះបរមសាស្ដាទ្រង់ប្រដៅឲ្យនឹករំពឹងជារឿយៗថា៖
ព្យាធិធម្មោម្ហិ ព្យាធឹ អនតីតោ យើងមានជម្ងឺតម្កាត់ជាធម្មតានឹងចៀសវាងជម្ងឺតម្កាត់មិនបានឡើយ ។
ដូច្នេះនោះ ក៏ដើម្បីឲ្យប្រុងខ្លួនអំពីកាលដែលនៅជានៅឡើយ, បើចាំទៅនឹករំពឹងក្នុងពេលដែលជម្ងឺតម្កាត់មកដល់តែម្ដង ក៏មុខជាកម្រនឹងបាន; ព្រោះវេលាដែលឈឺនោះឯងតែងមានទុក្ខព្រួយលំបាកច្រើនយ៉ាងណាស់; កាលបើអត់ទ្រាំទុក្ខវេទនាមិនបាន, សតិសម្បជញ្ញៈ ក៏នឹងទ្រេតទ្រោតទៅមិនតម្កល់នៅខ្ជាប់ឡើយ; ដូចជនចំពូកខ្លះដែលមិនបានហាត់ចិត្តទុកអំពីកាលនៅជានោះ លុះវេលាដែលមានជម្ងឺយ៉ាងធ្ងន់មកដល់ក៏ច្រើនតែមានចិត្តរវើរវាយផ្សេងៗ ដរាបដល់ធ្វើអំពើទុច្ចរិតមានសម្លាប់សត្វជាដើមដើម្បីបូជាគ្រោះ ដោយចង់រស់តែខ្លួនឯងមិនគិតអាណិតដល់សត្វដទៃក៏មាន។ ទោសទាំងនេះ មកតែអំពីមិនបានហ្វឹកហាត់ស្មារតីទុកអំពីកាលនៅជាឲ្យដឹងថា៖
" សត្វដែលកើតមកក្នុងលោក សុទ្ធតែត្រូវឈឺថ្កាត់រាល់ៗ រូប"ដូច្នេះឯងបានជារវើរវាយយ៉ាងនោះ; ពួកបុគ្គលដែលរវើរវាយហើយទៅប្រព្រឹត្តទុច្ចរិតដូច្នោះ លុះរំលាយខន្ធទៅហើយតែងទៅកើតក្នុងអបាយ។
ចំណែកពួកបុគ្គលដែលមានសតិសម្បជញ្ញៈបរិបូណ៌រមែងទៅកើតឋានសួគ៌។ ព្រោះហេតុដូច្នោះ ការដែលបង្ហាត់ចិត្តបង្ហាត់ស្មារតីដើម្បីឲ្យកើតខន្តីសេចក្ដីអត់ធន់នោះ ជារបស់ដែលយើងត្រូវការគ្រប់ៗ ប្រាណសម្រាប់តយុទ្ធនឹងសត្រូវគឺព្យាធិទុក្ខ ក្នុងវេលាដែលជិតនឹងដល់មរណៈនោះ។ កាលបើមានប្រាជ្ញាពិចារណាឃើញទោសនៃសេចក្ដីវង្វេង ឃើញគុណនៃសតិសម្បជញ្ញៈ និងគុណនៃខន្តីដូចសម្ដែងមកនេះហើយ, គួរណាស់តែហាត់ស្មារតីទុកជាមុនតាមពិធីដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាបរមគ្រូទ្រង់ប្រដៅឲ្យហាត់ មានអភិណ្ហបច្ចវេក្ខណវិធីជាដើម ដើម្បីកុំឲ្យសេចក្ដីវង្វេងនោះកើតឡើងបាន។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ឱវាទបាតិមោក្ខ
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/1741/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៩ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៩,៩៦០ ដង)
វីតសោកថេរគាថា
ព្រះថេរនេះ ក៏ជាអ្នកមានបុណ្យ បានធ្វើហើយក្នុង ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់អង្គមុនៗសន្សំបុណ្យច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ទុក ក្នុងភពនោះៗ បានកើតក្នុងត្រកូលព្រាហ្មណ៍មួយក្នុងសម័យ នៃការត្រាស់ដឹងរបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ព្រះនាម សិទ្ធត្ថ ដល់នូវការសំរេចក្នុងវិជ្ជាសិល្ប៍សាស្ត្ររបស់ព្រាហ្មណ៍រួច
images/articles/1715/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៩ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១១,៩៦៩ ដង)
ពេលកូនធ្វើឲ្យម៉ែលំបាកចិត្ត កូនតែងឃើញទឹកភ្នែកម៉ែស្រក់ជានិច្ច កូនមានអារម្មណ៍ថា កូនអាណិតម៉ែខ្លាំងណាស់ កូនស្ដាយកំហុសដែលកូនធ្វើខុសចំពោះម៉ែកូនធ្វើឲ្យម៉ែយំ ធ្វើឲ្យម៉ែទទួលរងនូវទារុណកម្មផ្លូវចិត្ត យ៉ាងដុនដាបជាទីបំផុត។
ពេលដែលកូនឃើញទឹកភ្នែករបស់ម៉ែស្រក់មកម្ដងៗ ក្នុងចិត្តរបស់កូនគឺសែនតក់ស្លុតណាស់ កូនអាណិតម៉ែ ព្រោះតែកូន ទើបធ្វើឲ្យម៉ែយំព្រោះតែកូនធ្វើឲ្យម៉ែលំបាកចិត្តគ្រប់ពេលវេលាទាំងអស់ បើសិនជាកូនមិនសេពគប់ជាមួយមិត្តភ័ក្ត្រអាក្រក់ កូនក៏មិនធ្លាក់ចូលទៅក្នុងអបាយមុខ លិចលង់នៅក្នុងគ្រឿងញៀនផ្សេងៗដែរហើយក៏មិនចាំបាច់ឲ្យម៉ែកើតទុក្ខលំបាកចិត្ត រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះដែរ។
តែទោះបីជាកូនធ្វើខុសចំពោះម៉ែដល់ថ្នាក់នេះក៏ដោយ ក៏ម៉ែនៅតែមិនប្រកាន់ខឹងជាមួយនឹងកូនម៉ែនៅតែអធ្យាស្រ័យចំពោះកូនរាល់កំហុសគ្រប់យ៉ាង ទាំងអស់ ម៉ែនៅតែមានចិត្តស្មោះត្រង់ នឹកអាណិតស្រលាញ់កូនជានិច្ច។ ហេតុអ្វីក៏ម៉ែល្អនឹងកូនម្លេះ? ហើយហេតុអ្វីបានជាមុន កូនគ្មានចិត្តនឹកអាណិតម៉ែ ដូចដែលម៉ែអាណិតកូនអ៊ីចឹង។ ឲ្យកូនសូមទោសផងណាម៉ែ សូមម៉ែឈប់លំបាកចិត្តទៀតទៅ ព្រោះចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅ កូននឹងកែខ្លួនឲ្យបានល្អ ឈប់បង្កឲ្យម៉ែមានបញ្ហានៅក្នុងចិត្តទៀតហើយ ណា៎.. ម៉ែ.. ណា៎ !. ។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ តំណក់ទឹកភ្នែក
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/1706/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៩ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ២៤,១១៧ ដង)
សំនួរចម្លើយ អំពីព្រះត្រៃសរណគមន៍
១- ស. ត្រៃសរណគមន៍ មានន័យដូចម្ដេច?
ចំ. ត្រៃសរណគមន៍ មានន័យថា វត្ថុជាទីពឹង ទីរលឹកបីយ៉ាង។
២- ស. តើវត្ថុបីយ៉ាងជាទីពឹងទីរឭក មានអ្វីខ្លះ?
ច. វត្ថុបីយ៉ាងជាទីពឹងទីរឭកនោះគឺ ព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ និងព្រះសង្ឃ។
៣- ស. តើអ្នកសូធ្យដូចម្ដេច ពេលដល់នូវព្រះត្រៃសរណគមន៍ជាទីពឹងទីរឭក?
ច. សូធ្យថា៖
ពុទ្ធំ សរណំ គច្ឆាមិ
ធម្មំ សរណំ គច្ឆាមិ
សង្ឃំ សរណំ គច្ឆាមិ។
images/articles/1705/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៩ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១២,៤៦៦ ដង)
អធិប្បាយ សតិ
សតិ ជាធម៌សំខាន់បំផុតខាងឯចិត្តឲ្យបរិសុទ្ធហ្មត់ចង់ល្អ, ព្រះបរមសាស្ដាជាម្ចាស់ទ្រង់ត្រាស់ទេសនាថា៖
ឯកាយនោ អយំ ភិក្ខវេ បត្តោ សត្តានំ
វិសុទ្ធិយា សោកបរិទេវានំ សមតិក្កមាយ
ទុក្ខទោមនស្សានំ អត្ថង្គមាយ ញាយស្ស
អធិគមាយ និព្វានស្ស សច្ឆិកិរិយាយ
សេចក្ដីថា៖ នែ៎ភិក្ខុទាំងឡាយ! ផ្លូវនេះជាផ្លូវទីទៅតែម្នាក់ឯង ដើម្បីសេចក្ដីបរិសុទ្ធរបស់សត្វទាំងឡាយ
images/articles/1704/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៩ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៨,៧១៧ ដង)
ឯលក្ខណៈនៃបុគ្គលដែលប្រកបដោយសតិសម្បជញ្ញៈនោះដូច្នេះគឺ៖ភិក្ខុដែលប្រកបដោយសតិសម្បជញ្ញៈនោះ កាលដែលនឹងឈានទៅខាងមុខខាងក្រោយ ក៏មានស្មារតីដឹងខ្លួនថា ៖ ឥឡូវនេះ អាត្មាអញកំពុងឈានទៅខាងមុខថយទៅខាងក្រោយ ។កាលនឹងឱនកាយទៅមុខក្ដី ផ្ងារកាយទៅក្រោយក្ដី ក្រឡេកមើលទៅមុខក្ដី ទៅឆ្វេងក្ដី ទៅស្ដាំក្ដី ក៏មានស្មារតីដឹងខ្លួនថា៖ឥឡូវនេះ អាត្មាអញកំពុងឱនកាយទៅមុខ ផ្ងារកាយទៅក្រោយ ក្រឡេកមើលទៅមុខទៅក្រោយ ឬទៅឆ្វេង ទៅស្ដាំ។
កាលដែលនឹងបត់ដៃទៅឆ្វេង-ស្ដាំចូលក្ដី បត់ជើងឆ្វេង-ស្ដាំចូលក្ដី ក៏មានស្មារតីដឹងខ្លួនថា ៖ ឥឡូវនេះ អាត្មាអញកំពុងបត់ដៃឆ្វេង-ស្ដាំចូល បត់ជើងឆ្វេង-ស្ដាំចូល។ កាលដែលនឹងលាដៃឆ្វេង-ស្ដាំចេញក្ដី លាជើងឆ្វេង-ស្ដាំចេញក្ដី ក៏មានស្មារតីដឹងខ្លួនថា៖ ឥឡូវនេះ អាត្មាអញកំពុងលាដៃឆ្វេង-ស្ដាំចេញ លាជើងឆ្វេង-ស្ដាំចេញ។ កាលដែលនឹងប្រើប្រាស់សង្ឃាដី ឬបាត្រ ចីវរ ក៏មានស្មារតីដឹងខ្លួនថា៖ ឥឡូវនេះ អាត្មាអញកំពុងប្រើសង្ឃាដី បាត្រ ចីវរ។
កាលដែលនឹងឆាន់ចង្ហាន់ឬឆាន់ទឹកនឹងទំពា ឬស្រូប ហិត លិទ្ធ ភ្លក្សរបស់អ្វីៗ ក៏មានស្មារតីដឹងខ្លួនថា៖ ឥឡូវនេះ អាត្មាអញកំពុងឆាន់ចង្ហាន់ ឆាន់ទឹក ទំពា ស្រូប ហិត លិទ្ធ ភ្លក្សរបស់នោះៗ។ កាលដែលបន្ទោបង់ឧច្ចារៈ បស្សាវៈ ក៏មានស្មារតីដឹងខ្លួនថា៖ ឥឡូវនេះអាត្មាអញកំពុងបន្ទោបង់ឧច្ចារៈ បស្សាវៈ។ កាលដឹងដើរ ឈរ ដេក អង្គុយ ភ្ញាក់ និយាយស្ដី ស្ងៀម ក៏មានស្មារតីដឹងខ្លួនថា៖ ឥឡូវនេះ អាត្មាអញកំពុងដើរ ឈរ ដេក អង្គុយ ភ្ញាក់ និយាយស្ដី ស្ងៀម ។ភិក្ខុដែលឃើញភ័យក្នុងវដ្ដសង្សារ រមែងជាអ្នកប្រកបដោយសតិសម្បជញ្ញៈ ដូចថាមកនេះ។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ឱវាទបាតិមោក្ខ
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
