images/articles/672/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ១៥ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១៩,៩០០ ដង)
រឿងនាងកាញ្ចនទេវី
( ចាក ម. វា. )
( គុណនៃការបូជាបាត្រ ព្រះសម្ពុទ្ធនិងអានិសង្ឃស្តាប់ទេសនា )
កាលព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូ បរិនិព្វានហើយ ពួកពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយក្នុងទេវបុត្តនគរនាំគ្នាយកបាត្រ ព្រះសម្ពុទ្ធទៅបញ្ចុះក្នុងចេតិយកែវ មុនបញ្ចុះក្នុងចេតិយនោះព្រះរាជាបានចាត់ចែងធ្វើក្បួនហែយ៉ាងអស្ចារ្យ គឺឪ្យរាជបុរសហៅជាងទងជាច្រើនអ្នកមក ឪ្យយកដើមឫស្សី ១ ដើមយ៉ាងធំមករចនាស្រោបមាសរំលេចដោយកែវ ៧ ប្រការ យកបាត្រដាក់ភ្ជាប់លើចុងឫស្សី ហើយលើកឡើងដម្កល់លើរាជរថមាស ហែប្រទក្សិណទីក្រុងបីជុំ ទើបនាំចូលទៅបញ្ចុះក្នុងចេតិយកែវ ប្រជុំគ្នាធ្វើបុណ្យសម្ពោធឆ្លងអស់រយៈ៧ ថ្ងៃ មានធម្មកថិកសំដែងធម៌ទេសនារាល់រាត្រី ។
ពួកមនុស្សនិងទេវតា នាគ គ្រុឌ ជាច្រើនបាននាំគ្នាមកស្តាប់ធម្មទេសនា ។កាលនោះមាននាគរាជមួយមានឫទ្ធិអស្ចារ្យបានមកស្តាប់ធម្មទេសនា បានឃើញនារីម្នាក់មានរូបល្អស្រស់ប្រិមប្រិយ ជាស្រ្តីមានសទ្ធាមាំក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ។
នាគរាជមានសេចក្តីស្នេហា និមិ្មតជាមាពណទៅនិយាយលួងលោមនាង យកនាងជាភរិយា នាងមិនព្រម ក៏មានសេចក្តីក្រោធខឹងនិម្មិតខ្លួនជាពស់នាគយ៉ាងធំ រុំព័ទ្ធនាងនោះជិតតាំងពីបាតជើងឡើងទៅ ហើយបើកពពារគ្របបិទពីលើ បំណងឪ្យនាងស្លាប់ ប៉ុន្តែនាងតាំងចិត្តមាំក្នុងការគោរពព្រះចេតិយ និងព្រះធម៌ទេសនាតែម្យ៉ាង ឥតរំភើបញាប់ញ័រអ្វីឡើយ មិនយូរប៉ុន្មាន នាគរាជក្តៅក្រហាយរលាភ្នែនស្ទុះចេញឆ្ងាយពីនាង នឹកស្ងើចអស្ចារ្យ កើតសេចក្តីជ្រះថ្លាចំពោះនាង ទើបនិមិ្មតខ្លូនមានពពា ១រយឪ្យនាងអង្គុយពីលើក្នុងទីកណ្តាលពុទ្ធបរិស័ទ ហើយបូជាដោយកហាបណៈជាច្រើនពាន់ ។
ចំណែកពុទ្ធបរិស័ទ ទាំងឡាយឃើញហេតុអស្ចារ្យដូច្នេះហើយ កើតសេចក្តីជ្រះថ្លានាំគ្នាយកកហាបណៈ ទៅបូជានាងរួមទាំងអស់ ១៨កោដិ ។
នាងបានសម្បត្តិច្រើន ដូច្នេះហើយខំធ្វើទានសីលដរាបដល់អស់អាយុ ក៏ទៅចាប់កំណើតកើតក្នុងផ្ទៃអគ្គមហេសីនៃព្រះមហាក្សត្រ ក្នុងទេវបុត្តនគរ ដល់ពេលដែលប្រសូតមានហេតុអស្ចារ្យ ភ្លៀងកែវ ៧ ប្រការធ្លាក់ចុះមកពេញទេវបុត្តនគរ ទាំងមូលទើបព្រះបរមរាជវង្សានុវង្ស ថ្វាយព្រះនាមថា កញ្ចនទេវី ។
ឯនាងកញ្ចនទេវីនេះ មានរូបល្អស្រស់ដូចរូបទេពអប្សរ មានពន្លឺផ្សាយចេញពីកាយប្រវែងមួយហត្ថ ជានិច្ចដោយអានិសង្ឃដែលនាងបានបូជាបាត្រព្រះសម្ពុទ្ធ និងអានិសង្ឃស្តាប់ធម៌ទេសនា ។
ស្តេចក្នុងជម្ពូទ្វីបទាំងមូលនាំគ្នាបញ្ជូនគ្រឿងបណ្ណាការមកថ្វាយព្រះរាជបិតា ដើម្បីដណ្តឹងនាង នាងមិនព្រមយក ព្រោះជាស្ត្រីមាននិស្ស័យខ្ពស់ នាងសូមអង្វរព្រះរាជបិតា សូមចេញចាកព្រះរាជនិវេសន៏ ទៅបួសក្នុងសំណាក់ភិក្ខុនី ព្រះរាជបិតាក៏ទ្រង់ព្រះរាជាអនុញ្ញាតតាមសូម ទើបដង្ហែនាងចេញពីព្រះរាជនិវេសន៏យ៉ាង មហោឡារឹកទៅបួសជាភិក្ខុនី មិនយូរប៉ុន្មាន នាងបានសម្រេចអរហត្តផល ព្រមទាំងបដិសម្ភិទា មាននាមប្រាកដថា កញ្ចនថេរី ដល់អស់អាយុក៏និព្វានទៅ ។
អត្តបទនេះវាយបញ្ចូលដោយ កញ្ញា ហេង សំដាណែត ។ អត្តបទនេះដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ប្រជុំនិទានជាតក ។
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/509/image.jpeg
ផ្សាយ : ១៥ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ២៤,៩១៤ ដង)
អំពីមលធម៌៨យ៉ាង ដែលមានពុទ្ធភាសិតក្នុងគម្ពីរធម្មបទ ខុទ្ទកនិកាយ ត្រង់មលវគ្គ ដូចមានមាតិការៀបរៀងក្នុងទីនេះគឺ៖
១. អសជ្ឈាយមលា មន្តា មន្តទាំងឡាយ មានការមិនស្វាធ្យាយជាមិន្ទិល។
images/articles/516/image.jpeg
ផ្សាយ : ១៥ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ២៧,៩៣៧ ដង)
សភាវៈទាំងឡាយក្នុងលោកនេះ ដែលសង្ខារតាក់តែងហើយ រមែងកើតឡើង តាំងនៅ ហើយក៏រលត់ទៅវិញជាធម្មតា មិនបានស្ថិតស្ថេរទៀងទាត់ឡើយ យ៉ាងណាមិញ មនុស្សគ្រប់រូបដែលកើតមកហើយ
images/articles/518/image.jpeg
ផ្សាយ : ១៥ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ២៤,៤២២ ដង)
បុគ្គលដែលប្រកបដោយហិរិ និងឱត្តប្បៈ ឈ្មោះថា ជាអ្នកមានទេវធម៌ក្នុងលោក ។
ព្រះបរមសាស្តា កាលប្រថាប់នៅក្នុងវត្តជេតពន ទ្រង់ប្រារព្ធភិក្ខុអ្នកមានភណ្ឌៈច្រើន ទើបត្រាស់ព្រះធម៌ទេសនានេះ មានពាក្យផ្តើមថា ហិរិឱត្តប្បសម្បន្នា ដូច្នេះ ។
images/articles/535/tona-1.png
ផ្សាយ : ១៥ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១៧,១៨៩ ដង)
រឿងនាងថូនទាសី
(ចាក វិ. ខុ.)
(ទឹកមួយក្អមរបស់ស្ត្រីមានសទ្ធា ដូរយកសិរីក្នុងស្ថានសួគ៌បាន)
ក្នុងពុទ្ធកាល, ថ្ងៃមួយព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូស្តេចយាងទៅ ដែនកោសលជាមួយនិងភិក្ខុសង្ឃ៥០០អង្គ ទ្រង់យាងចូលទៅសម្រាកព្រះកាយក្នុងថូនគ្រាម
images/articles/551/Unti6986tled-1.jpg
ផ្សាយ : ១៥ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ២១,៦២៣ ដង)
ធម៌ជាលោកបាល ឬធម៌រក្សាលោក ឬហៅថាទេវធម៌ មាន២យ៉ាង លោកបាលធម៌ ២ យ៉ាងគឺ៖
១- ហិរិ សេចក្តីខ្មាស់បាប
២- ឱត្តប្ប សេចក្តីខ្លាចបាប
អធិប្បាយ សេចក្តីខ្មាស់បាប ដែលកើតចេញពីការប្រពឹត្តអាក្រក់ ស្អប់ខ្ពើមការធ្វើអំពើអាក្រក់ ដោយកាយ ដោយវាចា ដោយចិត្ត ទាំងនូវទីចំពោះមុខ និងទីកំបាំងមុខ នេះហៅថា ហិរិ ។ ឧបមាដូចជា ដុំដែកត្រជាក់តែប្រឡាក់ដោយលាមក ខ្ពើមមិនហ៊ានប៉ះ ។ ការមិនហ៊ានធ្វើនូវអំពើបាប ខ្លាចក្រែងផលរបស់បាប ខ្លាចបាប នេះហៅថា ឱត្តប្បៈ ។ ឧបមាដូចជា ដុំដែកក្តៅ ខ្លាចមិនហ៊ានប៉ះ ។
ហេតុនាំឱ្យកើតហិរិ មាន ៤ គឺ
1- ជាតឹ បច្ចវេក្ខិត្វា ពិចារណាដល់ជាតិ
2- វយ បច្ចវេក្ខិត្វា ពិចារណាដល់វ័យ
3- សូរភាវំ បច្ចវេក្ខិត្វា ពិចារណាដល់សេចក្តីក្លៀវក្លា
4- ពហុស្សច្ចំ បច្ចវេក្ខិត្វា ពិចារណាដល់ភាពជាពហុស្សូត ។
ហិរិទាំង ៤ នេះជា អជ្ឈត្តិក សមុដ្ឋាន មានដែលកើតអំពីខ្លួនឯង, ជាអត្តាធិបតេយ្យ ប្រារព្ធយកខ្លួនជាធំ, ជិគច្ឆនលក្ខណា មានសេចក្តីខ្មាស់បាបជាលក្ខណៈ ។
ហេតុនាំឱ្យកើតឱត្តប្បៈ មាន ៤ គឺ
1- បរានុវាទភយៈ ភ័យអំពីពាក្យតិះដៀលបុគ្គលដទៃ
2- អត្តានុវាទភយៈ ភ័យអំពីការតិះដៀលខ្លួនឯងបាន
3- ទុគ្គតិភយៈ ភ័យខ្លាចធ្លាក់ទៅទុគ្គតិ
4- ទណ្ឌភយៈ ភ័យអំពីអាជ្ញារបស់ស្តេច ។
ឱត្តប្បៈ ទាំង ៤ នេះជា ពហិទ្ធាសមុដ្ឋាន មានដែនកើតអំពីខាងក្រៅ, ជាលោកាធិបតេយ្យ ប្រារព្ធយកលោជាធំ, ឧត្តាសលក្ខណំ មានសេចក្តីតក់ស្លុតបាបជាលក្ខណៈ ។
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/897/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៦ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១៩,២២៧ ដង)
រឿងអ្នកប្រមឹក
(ចាក ម. អ.)
( ទោសនៃការសេពគប់ជនពាល និងផឹកសុរា )
ពីអតីតសម័យ ក្នុងក្រុងពារាណសី មានមាណពម្នាក់ជាកូនអ្នករក្សានិច្ចសីល ។ មាណពនោះចូលចិត្តដើរជាមួយនឹងអ្នកលេងទាំងឡាយ ដែលមានវ័យស្រករគ្នា ។
អ្នកលែងទាំងឡាយ តែងបបួលមាណព ឲ្យផឹកស្រាតែមិនព្រមសោះ ។
images/articles/898/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៦ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ២៤,៩៨០ ដង)
រឿងសីលវរាជកុមារ
( ចាក ម. ឯ. )
( ការមិនប្រទុស្តតប តែងមានជ័យជំនះជាផល )
កាលកន្លងទៅហើយ ព្រះបាទព្រហ្មទត្តសោយរាជ្យសម្បត្តិក្នុងនគរពារាណសី កាលនោះព្រះពោធិសត្វទ្រង់សោយព្រះជាតិជារាជ្យបុត្រ ព្រះនាមសីលវកុមារ កាលទ្រង់មានព្រះជន្មវស្សា ១៦ ឆ្នាំ ទ្រង់បានទៅដល់ទីបំផុតនៃការសិក្សាវិជ្ជាទាំងពួង លុះអំណេះអំពីព្រះរាជបិតាទីវង្គតទៅ
images/articles/900/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៦ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ២៣,៥៨៧ ដង)
រឿងភិក្ខុហល់ផ្ទៃ
( ចាក សុ. តិ. )
( ស្រលាញ់ខ្លួនឲ្យស្ងួនចំណី ស្គាល់គុណទោសពៃរ៍ទើបបានសុខា )
កាលព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូ គង់នៅវត្តជេតពន នាក្រុងសាវត្ថី មានភិក្ខុមួយអង្គល្មោភចង្ហាន់ បានទទួលភត្តក្នុងថ្ងៃមង្គលមួយ ក៏ឆាន់ទាលតែហល់ផ្ទៃ ស្ទះខ្យល់ដកដង្ហើមមិនរួច មកពីឆាន់ច្រើនពេក ភិក្ខុទាំងឡាយ ជ្រួលជ្រើមពេញវត្ត ជួយរកថ្នាំដាក់ឲ្យ ប៉ុន្តែមិនបានជា មួយស្របក់ក៏សុគតទៅ ។
images/articles/917/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៦ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១៤,១២៦ ដង)
រឿងសច្ចវាទិនី
( ចាក ម. អ. )
( និយាយពាក្យពិត គង់បានទៅកើតក្នុងស្ថានទេវលោក )
ពីដើមមានស្រ្តីម្នាក់ មិនបានឲ្យទាន មិនបានធ្វើការបូជា មិនបានស្តាប់ធម៌ទេក្នុងមួយជាតិនេះ គ្រាន់តែរក្សាពាក្យសច្ចប៉ុណ្ណោះ លុះស្លាប់ទៅ
images/articles/918/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៦ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១៦,០៥០ ដង)
រឿងសមុទ្ទទេវតា
( ចាក ស. តិ. )
( សេចក្តីលោភនាំសត្វឲ្យហួងហែងហួសហេតុ )
កាលពុទ្ធសម័យព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូ ទ្រង់រំលឹកដាស់តឿនឧបនន្ទភិក្ខុ ដែលមានសេចក្តីលោភគ្របសង្កត់ គឺធម្មតារបស់ភិក្ខុឧបនន្ទ តែដល់រដូវចូលវស្សាហើយ លោកដើរចូលទៅចូលវស្សាផ្ញើគ្រប់វត្ត ដែលលោកអាចទៅបាន។
images/articles/920/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៦ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១៧,៦៩១ ដង)
រឿងប្រើស និង ព្រានព្រៃ
( ចាក ក. ទុ. )
( អ្នកមានសេចក្តីរួបរួមគ្នា តែងរួចចាកភយន្តរាយ )
កាលកន្លងទៅហើយមានសត្វប្រើស ១ អណ្តើក ១ រងាវកក ១ ជាសំឡាញ់នឹងគ្នា នៅអាស្រ័យក្នុងព្រៃហេមពាន អណ្តើកនៅក្នុងស្រះ រងាវកកនៅលើចុងឈើក្បែរស្រះនោះដែរ ។ សម័យមួយមានព្រានម្នាក់ ដើរស្វែងរកបាញ់សត្វក្នុងព្រៃ បានប្រទះឃើញស្នាមជើង
images/articles/921/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៦ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១៦,៧៧១ ដង)
រឿងស្ត្រីមានគូកំណាន់
( ចាក ធ. ខុ. )
( អំណាចកាមរោគៈនាំឲ្យកើតតម្រេកក្នុងវត្ថុមិនគួរ )
សេចក្តីដំណាលថា មានភិក្ខុអ្នកប្រព្រឹត្តបិណ្ឌបាតមួយអង្គ រៀនកម្មដ្ឋានក្នុងសំណាក់ព្រះសាស្តា ហើយចូលទៅកាន់ឳធ្យានចាស់មួយ ដើម្បីធ្វើសមណធម៌ ។ លំដាប់នោះមានស្ត្រីម្នាក់ មានរូបរាងស្រស់ល្អឆើតលើសនារី
images/articles/1007/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៦ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ៤៨,៩០៨ ដង)
រឿងនាងកល្យាណី
( ចាក លោ. ជា )
( បុរសថោកទាបច្រើនចាញ់បោកប្រាជា្ញស្រី )
កាលព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូកំពុងសាងបារមីនៅទ្បើយ ទ្រង់សោយព្រះជាតិជាកូនសេដ្ឋីមានឈ្មោះថា ធនេញ្ជយ្យបណ្ឌិត ភរិយាឈ្មោះនាងកល្យាណី ជាស្រ្តីឆ្លាតមានប្រាជា្ញច្រើន មានចរិយាមារយាទត្រឹមត្រូវល្អជាទីបំផុត
images/articles/1010/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៦ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១៥,១៦៤ ដង)
រឿងព្រាហ្មណ៏សម្លាប់កូនធ្វើទាន
( ចាក គ. ទា. )
( សម្បត្តិរបស់ជនមានសទ្ធាមិនវិនាសសាបសូន្យ )
កាលពីព្រេងនាយ មានព្រាហ្មណ៏ម្នាក់មានសទ្ធាជឿស៊ប់ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ជាអ្នកពេញចិត្តក្នុងការធ្វើទាន ។ ព្រាហ្មណ៏នេះកាលមាតាបិតារៀបឲ្យមានគូស្រករ បានចែកទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើនស្មើភាគនឹងបងប្អូនរបស់គាត់ ដល់ពេលក្រោយមកព្រាហ្មណ៏នេះទៅជាអ្នកក្រដើរសុំទានគេ
images/articles/1017/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៦ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ៣៦,៦៤១ ដង)
រឿងខ្លាធំនិងសេក
( ចាក ម. វា. )
( សេពគប់នឹងជនអសប្បុរសអន់ជាងសេពគប់នឹងសត្វតិរច្ឆាន )
កាលពិព្រេងនាយ មានភ្នំមួយឈ្មោះបំសុបព៌ត ស្ថិតនៅក្បែរព្រំអាណាចក្រពារាណសី ។ នៅញកភ្នំនោះមានខ្លាធំមួយ មេស្លាប់ចោលទៅ នៅជាមួយបាចាស់ជរា ។ ខ្លានេះជាសត្វសប្បុរសមានធម៌កតញ្ញូប្រចាំនៅជានិច្ច តែងនាំយកចំណីអាហារមកចិញ្ចឹមឪពុករបស់ខ្លួនដែលចាស់ជរា ។
