បីឋវិមាន (ព្រះ​មោគ្គ​ល្លាន​សួរ​ថា) តាំង​របស់​នាង​ ជា​វិ​ការៈ​ នៃ​មាស​ដ៏​ធំ​ទូ​លាយ​ មាន​សន្ទុះ​លឿន​ដូច​ចិត្ត​ ទៅ​តាម​ប្រា​ថ្នា​បាន​ ម្នាល​នាង​មាន​ខ្លួន​ប្រ​ដាប់​ហើយ ទ្រ​ទ្រង់​នូវ​កម្រង​ផ្កា​ មាន​សំពត់​ល្អ​ នាង​ភ្លឺ​ស្វាង​ដូច​ជា​ផ្លេក​បន្ទោរ​ ញ៉ាំង​ទី​បំផុត​នៃ​ពពក​ឲ្យ​ភ្លឺ​ច្បាស់​ តើ​នាង​មាន​សម្បុរ​បែប​នេះ​ ដោយ​ហេតុ​អ្វី ផល​សម្រេច​ដល់​នាង​ក្នុង​ទី​នេះ​ផង​ ភោ​គៈ​ទាំង​ឡាយ​ ឯណា​នី​មួយ​ជា​ទី​គាប់​ចិត្ត​ ភោ​គៈ​ទាំង​នោះ​

បុប្ផច្ឆត្តិយ​ត្ថេរា​បទាន​ កាលព្រះ​ដ៏ព្រះ​ភាគ​ព្រះ​នាម​សិទ្ធត្ថ​ ជា​ច្បង​ក្នុង​លោក​ប្រកប​ដោយ​តា​ទិ​គុណ​ ទ្រង់​ប្រកាស​នូវ​សច្ចៈ​ ញ៉ាំង​ពួក​សត្វ​ឲ្យ​រំលត់​ទុក្ខ​ ខ្ញុំ​បាន​យក​ផ្កា​ឈូក​ដែល​ដុះ​ក្នុង​ទឹក​ ជា​ទី​រីក​រាយ​នៃ​ចិត្ត​ធ្វើ​ជា​ឆត្រ​ផ្កា​ ហើយ​បូជា​ព្រះ​សម្ពុទ្ធ​ ។ ឯ​ព្រះ​សាស្តា​ ព្រះ​នាម​សិទ្ធ​ត្ថ​ ទ្រង់​ជ្រាប​ច្បាស់​នូវ​ត្រៃ​លោក​ ទ្រង់​គួរ​ទទួល​នូវ​គ្រឿង​បូជា​ ទ្រង់ឋិត​នៅក្នុង​ពួក​ភិក្ខុ​ ហើយ​សម្តែង​

សបរិវារ​ច្ឆត្តទាយក​ត្ថេរាបទាន ព្រះ​សម្ពុទ្ធ​ព្រះ​នាម​បទុមុត្តរៈ​ ទ្រង់​ជ្រាប​ច្បាស់​នូវ​ត្រៃ​លោក​ ទ្រង់​គួរ​ទទួល​នូវ​គ្រឿង​បូជា​ ទ្រង់​បង្អុរ​នូវ​ភ្លៀង​គឺ​ព្រះ​ធម៌​ ដូច​ជា​ទឹក​ភ្លៀង​ បង្អុរ​ចុះ​អំពី​អា​កាស​ ។ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​នូវ​ព្រះ​សម្ពុទ្ធ​អង្គ​នោះ​ កំ​ពុង​សម្តែង​អមត​បទ​ ខ្ញុំ​ញ៉ាំង​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន​ឲ្យ​ជ្រះ​ថ្លា​ ហើយ​បាន​ទៅ​កាន់​ផ្ទះ​របស់​ខ្លួន​វិញ ។ ខ្ញុំ​កាន់​ឆត្រ​ដែល​ស្អិត​ស្អាង​ហើយ ដើរ​ចូល​ទៅ​រក​ព្រះ​សម្ពុទ្ធ​ដ៏​ប្រសើរ​ជាង​ពួក​នរៈ​

ទណ្ឌ​ទាយក​ត្ថេរា​បទាន​ ក្នុង​កាល​នោះ​ ខ្ញុំ​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ព្រៃ​ធំ​ ហើយ​កាប់​នូវ​ឫស្សី​ យក​មក​ធ្វើ​បង្កាន់​ដៃ​ ប្រ​គេន​ដល់​ព្រះ​សង្ឃ​ ។ ដោយ​ចិត្ត​ជ្រះ​ថ្លា​នោះ ខ្ញុំ​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​សង្ឃ​ ដែល​មាន​វត្ត​ដ៏​ល្អ​ លុះ​ប្រ​គេន​នូវ​បង្កាន់​ដៃ​ហើយ ក៏​បែរ​មុខ​ឆ្ពោះ​ទៅ​ឧត្ត​រ​ទិស​ ដើរ​ចេញ​ទៅ​ ។ ក្នុង​កប្ប​ទី​ ៩៤ អំពី​កប្ប​នេះ​ ក្នុង​កាល​នោះ ព្រោះ​ហេតុ​ដែល​ខ្ញុំ​ បាន​ប្រ​គេន​នូវ​បង្កាន់​ដៃ​ ខ្ញុំ​មិន​ដែល​ស្គាល់​ទុគ្គ​តិ​ នេះ​ជា​ផល​នៃ​ការ​ប្រ​គេន​បង្កាន់​ដៃ​ ។

មិល​ក្ខុផល​ទាយក​ត្ថេរាប​ទាន​ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ព្រះ​ពុទ្ធ​ ព្រះ​អង្គ​យល់​ឃើញ​នូវ​ប្រយោជន៍​ មាន​យស​ធំ ត្រង់​ចន្លោះ​ព្រៃ​ ក៏​មាន​ចិត្ត​ជ្រះ​ថ្លា​ មាន​ចិត្ត​រីក​រាយ​ បាន​ថ្វាយ​​ផ្លៃមិ​លក្ខុ​ព្រឹក្ស (ដីប្លី) ។ ក្នុង​កប្ប​ទី​ ១៨០០ ក្នុង​កាល​នោះ ព្រោះ​ហេតុ​ដែល​ខ្ញុំ​ថ្វាយ​ផ្លៃ​ ខ្ញុំ​មិន​ដែល​ស្គាល់​ទុគ្គតិ នេះ​ជា​ផល​ នៃ​ផល​ទាន ។ ឱ! ដំណើរ​ដែល​ខ្ញុំ​មក​ក្នុង​សំណាក់​ព្រះ​ពុទ្ធ​របស់​ខ្ញុំ​ ល្អណាស់ហ្ន៎! វិជ្ជា​ ៣ ខ្ញុំ​បាន​ដល់​ហើយ​ដោយ​លំដាប់ ពុទ្ធ​សាសនា​

បតិព្វតា​វិមា​ន​ (ព្រះ​មោ​គ្គល្លាន​សួ​រ​ថា​) ពួក​ក្រៀល​ ក្ងោក​​ ហង្ស​ នឹង​តា​វ៉ៅ​ មាន​អនុ​ភាព​ជា​ទិព្វ​ មាន​សម្លេង​ពី​រោះ​ មក​ប្រ​ជុំ​គ្នា​ វិមាន​នេះ​ជា​ទី​ត្រេក​អរ​ ដេរ​ដាស​ដោយ​ផ្កា​វិចិត្រ​រចនា​យ៉ាង​ច្រើន​ ដែល​ជន​ប្រុស​ស្រី​សេ​ព​គប់​ហើយ​ ម្នាល​ទេវ​ធី​តា​ មាន​អនុ​ភាព​ច្រើន​ នាង​នៅ​ក្នុង​វិមាន​​នោះ​ ពួក​ស្រី​អប្សរ​ទាំង​ប៉ុ​ន្មាន​ មាន​ឫទ្ធិ​និមិ្មត​រូប​ច្រើន​ រាំ​ច្រៀង​ រីក​រាយ​ ដោយ​ជុំ​វិញ​ ម្នាល​ទេ​វ​ធី​តា​ មានអនុ​ភាព​ច្រើន​ នាង​បាន​ដល់​នូវ​​ឫ​ទិ្ធ​យ៉ាង​នេះ