សម្រេចមគ្គផលក្នុងភ្លើង ព្រះនាង​សាមាវតី ជាមួយ​នឹងស្ត្រីជាបរិវារ បាន​សម្រេច ធម៌ទី​ណា ក្នុងព្រៃ​ដែរឬ​ទេ ? មិន​មែនទេ គឺសម្រេច​ក្នុងព្រះ​រាជ​​វាំងព្រះបាទឧទេន ក្រុង​កោ​សម្ពី​ ។ នៅ​ពេល​ភ្លើង​ឆេះប្រាសាទ ព្រះ​នាង​ព្រមទាំង​បរិវារ ៥០០ នាក់ ត្រូវ​អស់​ជីវិត ប៉ុន្តែ​មុននឹង អស់ជីវិត ព្រះនាង​សាមាវតី​បាន​ឱ្យ​ឱវាទ​ដល់ស្ត្រី​ទាំង​នោះ​​ថា ការ កំណត់​អត្តភាព ដែល​ត្រូវេភ្លីងឆេះយ៉ាងនេះ សម្រាប់​ពួក​យើង

សម្រេចមគ្គផលពេលជិតមរណៈ សម័យ​មួយនោះ ព្រះសរកានិសក្យរាជ ទ្រង់​ទិវង្គត​ទៅ ព្រះអង្គ​ជា​បុគ្គល​ដែល​ព្រះ​ដ៏មាន​ព្រះភាគ​ទ្រង់ព្យាករ​ហើយថា ជា សោ​តា​បន្ន​បុគ្គល មាន​ស​ភាព​​មិន​ធ្លាក់​ទៅក្នុង​អបាយ ជាបុគ្គល ទៀង មានការ​ត្រាស់​ដឹង​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ក្នុង​ខាងមុខ ។ ក្នុងកាល​នោះ ពួកសក្យរាជ​ជាច្រើន​អង្គមក​ប្រជុំ​គ្នាក្នុង​ទីនោះហើយ ពោល​ទោស តិះ​ដៀល បន្តុះ​​បង្អាប់​ថា អើ​ហ្ន៎ អស្ចារ្យ​ណាស់តើ

បុគ្គលដែលមាន​ការទាក់ទងជាមួយនឹង​យើង ឬហេតុ​ការណ៍​ដែល​កើតឡើង​ដល់យើង គឺ​យើង​គួរព្យាយាម​សម្លឹង មើលដោយកា​រ​​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ដល់​បុគ្គល​​នោះ និង​ហេតុការណ៍​​ផ្សេង​ៗ​នោះ ក្នុង​ផ្នែក​ល្អតាមសមគួរ ។បើ​យើង​ចេះសម្លឹង​​មើលនិង​ចេះ​ស្រាវ​ជ្រាវ​រក​ផ្នែក​​ល្អ​របស់​​បុគ្គល​នោះ ឬ ហេតុការណ៍​នោះ យើង​​នឹង​​បាននូវប្រយោជន៍ជាពិតប្រាកដ។បុគ្គលខ្លះទោះបីមាន​ចំណែកអា​ក្រក់ ខូចកាច​ដ៏​ច្រើន​ក៏ពិតមែន​ហើយ ប៉ុន្តែ​ក៏​គង់​មាន​នូវ​ចំណែកល្អខ្លះ បើយើងចេះជ្រើសរើសយក​ដោយ​ការ​ត្រួត​ត្រាពិនិត្យ ប្រកបដោយសុភនិច្ឆ័យ ។ ដើមឈើដោយទូទៅ រមែងមាន​ប្រយោជន៍​មិន​ដូច​គ្នា ហើយអ្នកណាដឹងនូវ​ប្រយោជន៍នៃ​ដើម​ឈើនោះ ត្រង់ចំណែកណា ក៏នាំយក​នូវចំណែក​ត្រង់​នោះឯងមកធ្វើជាប្រយោជន៍ទៅ។ ដើម​ឈើខ្លះ​មាន​ប្រយោជន៍​គ្រប់​ចំណែក​ទាំងអស់ ទាំងឫស ទាំងដើម ទាំងសំបក ទាំងស្រាយ ទាំង​​ខ្លឹម ទាំងផ្កា ទាំងស្លឹក និងទាំងផ្លែ ហើយសុទ្ធតែជាប្រយោជន៍សំខាន់ៗទៀតផង ប៉ុន្តែ​ចំណែក​ណាត្រូវ​បាន​ជា​ប្រយោជន៍​ក្នុង​ផ្នែក​​ណា​នោះ គឺ ស្រេចហើយ​​តែ​​ការ​ចេះ​​ដឹង​​និង​ការ​យល់​​របស់​យើង ។ មនុស្សខ្លះ ពិតហើយថាគេជាមនុស្សអាក្រក់សឹងតែទាំងអស់ គឺទាំងកាយទាំងវាចាចិត្ត តែគេ​ក៏បាន​មកជាតួយ៉ាង សម្រាប់ឱ្យយើងឃើញទៅតាមសេចក្តីពិតថា ធ្វើយ៉ាងហ្នឹងវាមិនល្អ វាជា​ការអាក្រក់ ដូច្នេះបើយើងមិនចង់ឱ្យខ្លួនយើងទៅ ជាមនុស្សអាក្រក់ទេ យើងមិន​ត្រូវធ្វើ​ដូច្នោះ​ឡើយ ។ នេះជាប្រយោជន៍ដែលយើងត្រូវបានទទួល ពីសភាពនៃអំពើអាក្រក់ ដែលបាន​ប្រាកដ​​ឱ្យយើង​មើល​ឃើញ​ច្បាស់ ទាំង​ដែលយើងក៏ជា​មនុស្សចេះសម្លឹងមើលផងទៀត ។ ហេតុការណ៍ខ្លះដែលបានកើតឡើងដល់យើង ក្នុងពេលដំបូង យើងអាចឃើញ​ថាជារឿង​អាក្រក់ ជា​រឿងគ្រោះកាចដ៏ក្រៃលែង តែលុះដល់ពេលដែលយើងបានអាស្រ័យនូវ បញ្ញា ពិចារណា​​រក​ផ្លូវ​ដោះ​ស្រាយ ព្រមដោយការបាននូវកម្លាំងចិត្តដ៏មាំមួនសម្រាប់ប្រឹងប្រែង ព្យាយាម​​ក្នុងការ​ដោះស្រាយ​ផងទៀតនោះ ហេតុ​ការណ៍​ដែលថាអាក្រក់ហ្នឹងឯង ក៏បានធ្វើ​ឱ្យយើង​សម្រេច​នូវ​ប្រយោជន៍​ដ៏​ច្រើន ។ ព្រោះហេតុដូច្នោះហើយ ដើម្បីសេចក្តី​ស្ងប់សុខ​នៃ​ចិត្ត​សន្តានរបស់យើង គឺយើងត្រូវចេះសម្លឹងមើលហេតុការណ៍​ផ្សេងៗ នៅក្នុង​ផ្នែក​ល្អ​​ជាមុន​សិន ឬ​ត្រូវ​ចេះ​​បរិកម្ម​ភាវនា​ឱ្យ​បានរឿយៗ ដូច្នេះថា ឱ!ល្អដូចៗគ្នា ឱ! នេះបើយើងធ្វើ​ទុកក្នុង​ចិត្ត​ដោយ ឧបាយ​ត្រូវ​ទំនង​ទៅតាម​ហេតុ​ផល​ហើយនោះ (យោនិសោមនសិការ ) ។ ការខកចិត្ត ការអស់សង្ឃឹម មិនអាចញាំញីនូវបេះដូងរបស់យើងបានឡើយ បើយើងមាន​នូវ​យោនិ​សោមនសិការ រឿយៗជានិច្ចនោះ ។ យើងនឹងសម្លឹងមើលឃើញបានច្បាស់ ពិត​ប្រាកដ នូវគុណ​តម្លៃដ៏ថ្លៃថ្លា ដែលសម្រេចបានពីយោនិ​សោមនសិការរបស់យើង ។ គុណតម្លៃដែលយើងទទួលបាន ពីយោនិសោមនសិការនោះ គឺល្អជាងនិងខ្ពស់ជាងនូវអ្វីៗ ដែលយើងធ្លាប់ឱ្យតម្លៃ ទាំងអ្វីៗនោះឯងដែលបានធ្វើឱ្យយើងអស់​​សង្ឃឹម ។ អ្វីៗ​នៅក្នុងលោកនេះ សុទ្ធតែប្រែប្រួលទាំងអស់ រកសង្ឃឹមមិនបានឡើយ ហើយម៉្យាងទៀត សម្បត្តិក្នុងលោកនេះ មិនមានសម្បត្តិណាដែលធ្វើឱ្យយើងចេះឆ្អែតគ្រប់គ្រាន់ បានឡើយ ដូច្នេះតើឱ្យយើងសង្ឃឹមទៅលើរបស់អ្វីនៅក្នុងលោកនេះ ។ ផ្លូវដែលល្អក៏គឺ កុំប្រមាទ កុំទុក​ចិត្តអ្វីៗឱ្យជ្រុលហួស ត្រូវចេះរក្សាខ្លួនដោយខ្លួនឯង ។ចិត្តរបស់អ្នកដទៃប្តូរផ្លាស់ជានិច្ច សូម្បី​ចិត្តរបស់យើងក៏មិនខុសអ្វីពីចិត្តអ្នកដទៃដែរ ប្រសិនបើ​បណ្តោយឱ្យអារម្មណ៍​អូស​ទាញអារម្មណ៍នឹង បន្សាត់ចិត្តរបស់យើង ឱ្យហូរទៅ​តាមខ្សែ​តណ្ហា​ជា​ប្រាកដ ។ មនុស្សជាច្រើនដែលធ្លាប់ស្រឡាញ់គោរពរាប់អានយើងនោះ គេអាចខឹង​ក្រោធ​នឹង​យើង ស្អប់យើង ឈប់គោរពរាប់អាន ចំពោះយើងពេលណាក៏បានដែរ ។ ប្រវត្តិសាស្ត្រក្នុងលោក និងដំណឹងផ្សេងៗក្នុងលោក ដែលមានការផ្សព្វផ្សាយតាមវិទ្យុ និង​ទូរទស្សន៍រាល់ថ្ងៃនេះ មានឡើងប្រាកដ ដើម្បីសេចក្តីស្លុតសង្វេគ និងដើម្បីមិនឱ្យយើង​មាន​ក្តីសង្ឃឹមទៅលើអ្វីៗនោះឯង ។ ឃើញមនុស្សក្រីក្រតោកយ៉ាកលំបាកហើយ ក៏អស់នូវ ចំណង់​ដែល​ចង់មាន ។ ឃើញមនុស្សចាស់ជរាហើយ ក៏បាត់បង់អស់នូវភាពរីករាយនៃចិត្ត ដែលប្រព្រឹត្តទៅក្នុង​ភាព​ជា កំលោះ​ក្រមុំ ព្រោះទោះជាយ៉ាងណាៗក៏ដោយ យើងក៏ត្រូវចាស់​យ៉ាង​​នោះ ទាំងអ្នក​ដទៃ ដែល​ឋិត​នៅក្នុង​វ័យ​ក្មេងដែលយើង​កំពុងតែ​​ស្រឡាញ់​ណាស់ ​ក៏មុខ​​តែ​ចាស់ដែរ ប្រសិនបើមិន​បាន​ស្លាប់ពីក្មេងទេនោះ ។ ឃើញមនុស្ស​ដណ្តើមនូវផល​ប្រយោជន៍​ពីគ្នា គំរាមកំហែងគ្នា ទម្លាយសេចក្តីសុខគ្នា ព្យាបាទគ្នាដោយវិធីផ្សេងៗ ហើយក៏មិនចង់​ចូលទៅឱ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់​សង្គម​ណាៗឡើយ។ មានតែព្រះធម៌ប៉ុណ្ណោះ ដែលធ្វើឱ្យកក់ក្តៅក្នុងជីវិត ព្រោះព្រះធម៌​បានស្ថាបនាមនុស្ស ដែល​ធ្លាប់តែ​អន់ថយទន់ ទាប ដោយត្រកូល ឬដោយទ្រព្យជាដើម ឱ្យបានជាមនុស្ស ប្រសើរ​ខ្ពង់​ខ្ពស់ រហូតដល់ថ្នាក់ទេវតាឥន្ទ្រព្រហ្មប្រណម្យ អញ្ជលីសំពះថ្វាយបង្គំទៀតផង ។​ ព្រះធម៌​មិន​បាន​​ឃ្លាតចាកពីលោកនេះទៅឡើយ មានតែសត្វលោកប៉ុណ្ណោះទេ ដែលចេះតែ​លះបង់​ព្រះ​ធម៌ចោល។ ព្រះធម៌មានអានុភាពរកអ្វីប្រៀបពុំបានឡើយ សូមឱ្យមានការ ទុកចិត្តចំពោះ​ព្រះ​ធម៌​ចុះ គឺល្អជាងការទុកចិត្តក្នុងអ្វីៗទៀតទាំងអស់ ។ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់បានទូន្មានឱ្យពុទ្ធបរិស័ទ តម្កល់ខ្លួនដោយប្រពៃ គឺតម្កល់​ខ្លួនក្នុង​គុណ​ធម៌ ឬឱ្យព្រះធម៌មាន នៅក្នុងខ្លួនហ្នឹងឯង ទោះបីជួបប្រសព្វនូវសេចក្តីទុក្ខលំបាក យ៉ាងណា​ក៏​ដោយ ក៏កុំឱ្យចោលព្រះធម៌ ។ ការដែលយើងមាននូវព្រះធម៌ តាំងនៅក្នុងខ្លួនបាន មាំមួនល្អហើយនោះ យើងរឹងរឹត​តែចេះ​សម្លឹង​មើលបុគ្គល និងហេតុការណ៍ផ្សេងៗបានល្អឡើង ព្រោះនៅក្នុងខ្លួនយើង សម្បូណ៌​ទៅដោយ​យោនិសោមនសិការ នេះជាវិធីដ៏សំខាន់ មួយក្នុងការធ្វើចិត្តឱ្យបានស្ងប់ មិនញាប់​ញ័រ​ចំពោះ​លោកធម៌ ដែលជាវិធីនាំទៅរកសភាពសុខចិត្ត កាន់តែប្រណីតសុខុម ឡើងជា​និច្ច​និរន្តរ៍ ។ ដកស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅ សុខចិត្ត រៀប​រៀង​​ដោយ​ អគ្គ​បណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ​ ប៊ុត-សាវង្ស​ ។ ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ

សតិសូត្រ សតិវគ្គ (សំយុត្តនិកាយ សគាថវគ្គ) (៥៧) ទេវតា​នោះ ឈរ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សម​គួរ​ហើយ បាន ពោល​គាថានេះ ក្នុង​សំណាក់​នៃព្រះ​ដ៏មាន​ព្រះ​ភាគ​ថា ៖ ភិក្ខុអ្នក​​មាន​ស្មារតី គប្បី​ប្រញាប់វៀរ ដើម្បីលះ បង់នូវកាមរាគៈ ដូចជាបុរស​ដែលគេ​ប្រហារ​ដោយ លំពែង ឬដូច​ជា​បុគ្គល​ដែលភ្លើងឆេះលើក្បាល សារត្ថប្បកា​សិនី​អត្ថ​កថា អត្ថ​កថា​សតិសូត្រ សួរថា ក្នុងគាថានេះ ទេវតាពោលយ៉ាងណា?

បុគ្គលល្ងង់ខ្លៅជាប់អន្ទាក់មច្ចុរាជ ឯថ បស្សថិមំ លោកំ ចិត្តំ រាជរថូបមំ យត្ថ ពាលា វិសីទន្តិ នត្ថិ សង្គោ វិជានតំ។ អ្នកទាំងឡាយ ចូរមកមើលនូវលោក គឺ អត្តភាពនេះ ដែលមាន​ការ​វិចិត្រ​យ៉ាង ស្រស់ត្រកាល ប្រៀប​បីដូចជា​រាជ​រថ វា​ជា​ទី លិច​ចុះនៃ​ពួក​ជន​​ល្ងង់​ខ្លៅ​ទាំង​​ឡាយ តែមិន​ជា​ទី​ជាប់​ជំពាក់​នៃជ​ន​អ្នក​ចេះដឹង​ឡើយ។ ព្រះអង្គ​ទ្រង់គង់ប្រថាប់នៅជេតវនារាម

សម្នាក់​បដិបត្តិ​ធម៌ នៅក្នុង​ព្រះត្រៃបិដក​មិនមាន​សម្នាក់​បដិបត្តិធម៌​ទេ មាន​តែ វត្ត​ព្រះ​សង្ឃ និង កន្លែង​ផ្សេងៗទៀត​ដែល​ព្រះ​សង្ឃគង់​ចាំ​វស្សា ។ឧបា​សក ឧបា​សិកា​សុទ្ធ​តែ​នៅ​ផ្ទះ​ទាំង​អស់ ដោយ​ច្រើន​ជា ព្រះ​អរិយ​បុគ្គល ដូចជា​នៅ​នគរ​មគធៈ អង្គៈ សាវត្ថី ពារាណសី ជាដើម ។ គ្រហស្ថ​ទាំង​នោះ ទៅវត្តថ្វាយទាន​ដល់សង្ឃ និង ស្តាប់​ព្រះធម៌​ទេសនា​តាម​​កាល បើថ្ងៃឧបោសថសីល

ពេល​វេលា​ដែល​កន្លង​ទៅ ​និង ​ជីវិត​ឪពុក​ដែល​បាន​កន្លង​មកនេះ ជា​រយៈ​ពេល​យូរ​ដែរ​ហើយ ជីវិត​ឪពុក​បាន​ឆ្លង​កាត់​រឿង​រ៉ាវ​នៃ​ជីវិត​ ឆ្លងកាត់​លោក​ធម៌​ផ្សេងៗ ទៀត​ដ៏​ច្រើន​សន្ធឹក​សន្ធាប់ ។កូន​ស្ងួត​មាស​ឪពុក​អើយ ជីវិត​របស់​មនុស្ស​គ្រប់​រូប​គ្រប់​នាម មិន​ថា​មាន​ក្រល្អ​អាក្រក់​ឡើយ ជា​ទី​បំផុត​នៃ​ជីវិត​ទាំងអស់ ត្រូវ​ធ្លាក់​ចុះ​ចូល​ក្នុង​ការចាស់ ការ​ឈឺ និង​សេចក្តី​ស្លាប់​ជា​ពិត​ប្រាកដ ។ក្នុង​រយៈ​ពេល​នៃ​ជីវិតឪដែល​បាន​កន្លង​មក​នេះ ឪ​បាន​ជួប​ប្រសព្វ និង​បាន​ដឹង​រឿង​រ៉ាវ​ច្រើន​ក្នុង​លោក ឪ​មាន​ពាក្យ​ដែល​ត្រូវ​ប្រាប់​កូន​ឲ្យ​បានដឹង ចូរ​កូន​ប្រុង​ចាំ​ស្តាប់៖ ជីវិត​មនុស្ស​យើង​នឹក​មាន​សេចក្តី​សុខ​ទៅ​បាន​ទាល់​តែ​យក​ធម៌​មក​ជា​កល្យាណ​មិត្ត យក​ធម៌​មក​ទំនុក​បម្រុង​ឲ្យ​ដល់​ចិត្ត​តាំង​ទុកក្នុង​ចិត្ត​ជា​និច្ច​អចិន្ត្រៃ​យ៍ ។ធម៌​ក្នុង​ទី​នេះ​គឺ​ការ​បំពេញ​នូវ​មុខ​នាទី និង​ភាព​ត្រឹម​ត្រូវ​ ។ក្នុង​ពេល​ខ្លះ សេចក្តី​ទុក្ខ​ក៏​បាន​មក​ដល់​ជីវិត​ដើម្បី​សាក​ល្បង​យើង បើ​យើង​មាន​សេចក្តី​អត់​ធន់ ច្រើន​ប៉ុណ្ណា​សេចក្តី​សម្រច​ក៏​នឹង​មាន​ច្រើន​ប៉ុណ្ណោះ​ដែរ ។ សេចក្តី​សម្រេច មាន​សម្រាប់​អ្នក​ដែល​មាន​នូវ​សេចក្តី​អត់​ធន់​និង​មាន​នូវ​សេចក្តី​ព្យាយាម ។ សូម​ឲ្យ​កូន​ប្រកាន់​នូវ​គតិ​មួយ​ថា ឧបសគ្គ​រមែង​មក​មុន​សេចក្តី​សម្រេច និង​សូម​កូន​នឹក​រឿយ​ៗ​ថា សេចក្តី​សុខ​ឬ​សេចក្តី​ទុក្ខ​ កើត​ឡើង​ពីការ​ធ្វើ​របស់​យើង​ទាំង​អស់ ។ឪពុក​សូម​ឲ្យកូន​ធ្វើ​តែ​អំពើ​ល្អ ដល់​ពេល​ជិត​ស្លាប់​ចិត្ត​របស់​កូន​មិន​មាន​ទុក្ខ មិន​មាន​សៅ​ហ្មង​ឡើយ ព្រោះ​ការ​គិត​របស់​មនុស្ស​ជិត​ស្លាប់ កាល​បើ​បាន​ច្រើន ការ​គិត​ក៏​នាំ​យក​សេចក្តី​ក្រហាយ​មក​ដុត​រោល​ចិត្ត តែ​បើ​ធ្វើ​ល្អច្រើន ការ​គិត​ក៏​នាំ​យក​សេចក្តី​រីក​រាយ​មក​ប្រោះ​ព្រំ​ឲ្យ​ចិត្ត​ត្បិត​ឃើញ​នូវ​អំពើ​ដ៏​បរិសុទ្ធ​របស់​ខ្លួន ។អ្នក​ធ្វើ​ល្អ រស់​នៅ​ក៏​បាន​ល្អ ស្លាប់​ទៅ​ក៏​បាន​ល្អ មិន​មាន​អ្វី​ដែល​ត្រូវ​កង្វល់​ឡើយ ។ ដើម្បី​បាន​សុខ​ក្នុង​ជីវិត ត្រូវ​តែ​មាន​មិត្ត​ឲ្យ​បាន​ល្អ និងមាន​គំនិត​ថ្លៃ​បវរ សន្សំធម៌​សាង​ជម្រក។ ជីវិត​មាន​ទុក្ខ​ជាធម្មតា ប្រៀប​ដូច​ជលសា​មាន​រលក ប៉ុន្តែ​បញ្ញា​ស្រាវជ្រាវ​រក ចាប់​យក​សុខ​ស្ងប់​ត្រឡប់​វិញ ។ ដឹង​ថា​ទុក្ខ​ពិត​តែ​ចិត្ត​ស្ងប់ នេះ​ហើយ​ជា​ទ្រព្យ​ត្រូវ​បំពេញ​ ទុក្ខ​កាយ​តែ​ចិត្ត​មិន​ម្នោមេ្នញ ជីវិត​ពោរ​ពេញ​ដោយ​ស្មារតី​។ វិញ្ញាណ​មាន​ធម៌​ជាអាហារ ទើប​បាន​សុខា​ទាំង​ប្រុស​ស្រី សុចរិត​ធម៌​ជា​ចំណី សិរី​សួស្តី​មាន​រាល់​ឆ្នាំ ។ អត្ថបទ​នេះ​ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅៈ កូន​មាស​ឪពុក រៀប​រៀង​ដោយៈ អគ្គបណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ ប៊ុត សាវង្ស វាយ​អត្ថបទ​ដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ

កូន​ចូរ​សម្តែង​ការ​រីក​រាយ​ដល់​អ្នក​ដែល​ឈ្នះ​កូន​គ្រប់​ករណី ដើម្បី​ដល់​ថ្ងៃ​ក្រោយ​ត​ទៅ នៅ​ពេល​ដែល​កូន​ឈ្នះ​គេ​វិញ គេ​នឹង​សម្តែង​ថ្ងៃ​ក្រោយ​ត​ទៅ នៅ​ពេល​ដែល​កូន​ឈ្នះ​គេ​វិញ​គេ​នឹង​សម្តែង​ការ​រី​ក​រាយ​មក​រក​កូន​ដូច​គ្នា​ដែរ ប៉ុន្តែ​បើ​គេ​មិន​បាន​សម្តែង​ការ​រីក​រាយ​មករក​កូន​ទេ​នោះ កូន​ក៏​គួរ​សម្តែង​នូវ​ការ​យល់​ដល់​ចិត្ត​របស់​គេ និង​អាណិត​គេ​ផង​ព្រោះ​គេ​បាន​ចាញ់​តាំង​តែ​ពី​គ្រា​ដំបូង​ដែល​គេ​បាន​ឈ្នះ​កូន​ម្ល៉េះ គឺ​ចាញ់​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន​គេ​ហ្នឹង​ឯង​ចំណែក​កូន​វិញ គឺ​ឈ្នះ​ចិត្ត​របស់​កូន ដែល​ជាការ​ឈ្នះ​ដ៏​ប្រសើរ ។ មិនមាន​ការ​តស៊ូ​ណា ឲ្យ​ក្រៃ​លែង​ជាង​ ការ​តស៊ូ​យក​ឈ្នះ​ចិត្ត​អាក្រក់​របស់​ខ្លួន​ឡើយ អត្ថបទ​នេះ​ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅៈ កូន​មាស​ឪពុក រៀបរៀង​ដោយៈ អគ្គបណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ ប៊ុត សាវង្ស វាយ​អត្ថបទ​ដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ