images/articles/1631/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ៣៣,៨២០ ដង)
១- បញ្ញាធិក បំពេញបារមីរួមទាំងអស់ ១៦ អសង្ខេយ្យ ១ សែនកប្ប គឺ កាលបំពេញបារមីហើយនឹកនៅតែក្នុងព្រះហឫទ័យថា នឹងបានជាព្រះពុទ្ធ មិនបានបញ្ចេញវាចារាប់បាន ៧ អសង្ខេយ្យ បំពេញបារមីហើយបានបញ្ចេញវាចាប្រាថ្នាជាព្រះពុទ្ធរហូតដល់នឹងបានទទួលការណ៍ អំពីក្នុងសំណាក់នៃព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធណាមួយរាប់បាន
images/articles/1633/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ១១,០៤៥ ដង)
បុញ្ញនិធិ
កូនៗទាំងឡាយចូរចាំថា បុញ្ញនិធិ នេះជាឈ្មោះមួយដ៏ល្អសម្រាប់កូនៗ គួរតែចាំទាំងអស់គ្នាព្រោះវាមានសារៈប្រយោជន៍ជាច្រើនសម្រាប់ខ្លួនរបស់កូន និងអ្នកដទៃផងណាកូន។
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់សម្ដែងថា ឯស ទេវមនុស្សានំ សព្វកាម ទនោ និធិ យំ យំ ទេវាភិបត្ថេន្តិ សព្វមេតេន សព្តតិ កំណត់ទ្រព្យ គឺបុណ្យនេះឯងរមែងជួយឲ្យសព្វសត្វដែលប្រាថ្នាបានដល់នូវភាពជាទេវតា
images/articles/1636/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ២៦,២៥៩ ដង)
សុជីវធម៌
កូនៗទាំងឡាយ រស់នៅក្នុងសង្គមត្រូវតែមានសុជីវធម៌ ព្រោះសង្គមត្រូវការមនុស្សបែបនេះច្រើនណាស់ណា៎កូន។
ព្រោះយើងរស់នៅក្នុងសង្គម ត្រូវតែមានចំណេះដឹងសណ្ដាប់ធ្នាប់ការដឹងប្រមាណ ចេះគួរសមក្នុងកិច្ចការប្រាស្រ័យជាមួយអ្នកដទៃផងគ្នា បើយើងមិនមានសុជីវធម៌ទេ មិនថាយើងរៀនដល់កំរិតណានោះទេ វាដូចជាអ្នកអត់បានរៀនអ៊ីចឹងណាកូន។
images/articles/1645/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ៣៨,០៧៣ ដង)
ម៉ែស្រក់ទឹកភ្នែកពេលម៉ែនឹកកូន
ជាតិជាម្ដាយគ្រប់រូប មិនដែលមានម្ដាយណាដែលមិនគិតដល់កូន មិននឹកកូននោះទេ ម៉ែតែងនឹកកូនគិតកូនរហូតហើយគ្រប់ពេលដែលម៉ែនឹកកូន ទឹកភ្នែករបស់ម៉ែតែងស្រក់ហូរមកជានិច្ច ព្រោះម៉ែស្រឡាញ់កូន ម៉ែត្រូវការកូន។ ក្នុងពេលដែលកូនឃ្លាតឆ្ងាយពីម៉ែ ឬពេលដែលកូនមិននៅជិតម៉ែ ក្នុងទ្រូងម៉ែតឹងណែនចង្អៀត អួលអាក់ព្រោះម៉ែនឹកកូនខ្លាំងណាស់។
images/articles/1646/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ១៩,៤៥៧ ដង)
ឃរាវាសធម៌
ឃរាវាសធម៌ គឺជាធម៌មួយសម្រាប់ការរស់នៅគ្រប់គ្រងក្នុងផ្ទះដែលត្រូវប្រតិបត្តិទាំងអស់គ្នាមិនថាក្មេង មិនថាចាស់នោះឡើយ គឺត្រូវរក្សាទើបល្អក្នុងគ្រួសារណាកូន។
សូមកូនយកចិត្តទុកដាក់អានខាងក្រោមនេះ
១- សច្ចៈ សេចក្ដីទៀតត្រង់ដល់គ្នា នឹងគ្នា
២- ទមៈ ទូន្មានចិត្តឲ្យទន់ភ្លន់
៣- ខន្តី អត់ធន់គ្រប់យ៉ាង ក្នុងភារកិច្ចគ្រប់មុខ
images/articles/1656/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ៤៥,៨៤១ ដង)
ព្រះពុទ្ធអង្គ
ព្រះពុទ្ធអង្គទ្រង់មានព្រះនាមដើមថា សិទ្ធត្ថ (សំស្ក្រឹតហៅថាសិទ្ធាថិ) និងព្រះនាមដោយគោត្ត (ត្រកូល) ថា គោតម (សំស្ក្រឹតថាគៅតម) ។ ព្រះអង្គទ្រង់គង់ប្រថាប់ នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា ភាគខាងជើងក្នុងសតវត្សរ៍ទី ៦ មុនគ្រិស្ដសករាជ។ ព្រះរាជបិតារបស់ទ្រង់មានព្រះនាមថា សុទ្ធោទនៈ ជាក្សត្រនៃនគរសាក្ស (បច្ចុប្បន្នស្ថិតនៅក្នុងប្រទេសនេប៉ាល់)។
images/articles/1657/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ២៧,០២៤ ដង)
ក្នុងចំណោមសាស្ដានៃសាសនាទាំងឡាយ ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ (ប្រសិនបើព្រមឲ្យយើងហៅព្រះអង្គថាជាសាស្ដា អ្នកបង្កើតសាសនានៅតាមអត្ថន័យរបស់ស័ព្ទ ដែលយើងនិយមនាំគ្នាយល់ឃើញនោះ) ទ្រង់ជាសាស្ដាមួយព្រះអង្គគត់ប៉ុណ្ណោះ ដែលមិនបានអាងព្រះអង្គថាជាអ្វីផ្សេងក្រៅតែពីមនុស្សធម្មតាហើយបរិសុទ្ធ។
សាស្ដាទាំងឡាយដទៃ
images/articles/1710/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ១៣,០៥៣ ដង)
សុត្តនិបាត
គុហដ្ឋកសូត្រ
ជនជាប់ជំពាក់ក្នុងគុហាគឺរាងកាយ ស្រោបដោយ កិលេសច្រើនប្រការ ធ្លាក់ចុះក្នុងកាមគុណ ជាគ្រឿងធ្វើចិត្តឱ្យវង្វេង ជនមានសភាពដូច្នេះ ឈ្មោះថាឆ្ងាយអំពីវិវេក ព្រោះ ថាកាមទាំងឡាយក្នុងលោក បុគ្គលមិនងាយ នឹងលះបង់បានឡើយ ។
កាមគុណទាំងឡាយ មានសេចក្តីប្រាថ្នាជាហេតុជាប់ ជំពាក់ដោយសេចក្តីត្រេកអរក្នុងភព
images/articles/1714/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ១២,៤២៣ ដង)
បង្គន់ជាទីបន្ទោបង់ឧច្ចារៈបស្សាវៈ (មូត្រលាមក) លោករាប់ចូលក្នុងទិសេនាសនប្បច្ច័យដូចកុដិសាលាឬផ្ទះសំបែង និងទីសេនាសនៈឯទៀតដែរព្រោះជាទីជ្រកអាស្រ័យដើម្បីបន្ទោបង់ និងដើម្បីការពារត្រជាក់ក្ដៅដូចគ្នា ប្លែកតែកុដិ សាលា ឬផ្ទះសំបែង សម្រាប់ដេកនៅបង្គន់សម្រាប់បន្ទោបង់មូត្រលាមកប៉ុណ្ណោះ។
នរណាៗក៏ត្រូវតែបិទបាំងកេរ្តិ៍ខ្មាសក្នុងពេលបន្ទោបង់ជាការចាំបាច់ខានពុំបាន។ព្រោះហេតុនេះ កាលបើពោលដល់ផលានិសង្សសង់បង្គន់ជាទានក៏ប្រហាក់ប្រហែលទៅនឹងអានិសង្សសង់កុដិ សាលា និងទីសេនាសនៈដូចគ្នា តែបើពោលឲ្យល្អិតទៅ ការសង់បង្គន់មានផលានិសង្ស ប្លេកពីការសង់សេនាសនៈឯទៀតៗ បន្តិចចំពោះការបិទបាំងខ្មាស និងជាការចាំបាច់ត្រូវតែបិទបាំង ត្រូវតែបន្ទោបង់ឲ្យទាន់ពេលខានពុំបាន។ កាលបើបង្គន់ជាទីសំខាន់ ជាការចាំបាច់ដូចពោលមកហើយផលានិសង្ស នៃការសង់បង្គន់ក៏ត្រូវតែមានច្រើន ព្រោះជាការសង្គ្រោះដោះទុក្ខអ្នកមានធុរៈដូចមាននិទានបញ្ជាក់ថា
រឿងព្រះពាកុលត្ថេរ
ក្នុងសាសនាព្រះពុទ្ធកស្សប មុនសាសនាព្រះសមណគោរតមបរមគ្រូនៃយើងមានគហបតីម្នាក់បានឃើញព្រះអរហន្តមួយអង្គ លោកឈឺបន្ទោបង់ឧច្ចារៈខ្លាំងត្រង់ទីកន្លែងវាលដដែលមានមនុស្សច្រើនលោកដើររកបង្គន់ដើម្បីបន្ទោបង់គហបតីនោះបានឃើញបានដឹងរឿងនោះក៏ប្រញាប់ប្រញាល់យកសំពត់ធ្វើជារនាំងបិទបាំងជាបង្គន់ ប្រគេនលោកភ្លាមទាន់ពេលលោកក៏បន្ទោបង់ដោយស្រួលហើយគហបតីនោះទូលលោកថាដោយអំណាចផលដែលខ្ញុំបានធ្វើបង្គន់ប្រគេនលោកម្ចាស់ ដោយរួសរាន់ទាន់ពេលវេលាយ៉ាងនេះបើលោកម្ចាស់បានសម្រេចធម៌ណាក្នុងអត្តភាពនេះសូមឲ្យខ្ញុំព្រះករុណាបានសម្រេចធម៌នោះដូចលោកម្ចាស់ក្នុងជាតិខាងមុខកុំខាន។
លោកបានទទួលថាអ្នកប្រាថ្នាយ៉ាងណាសូមបានសម្រេចយ៉ាងនោះគហបតីនោះលុះអស់អាយុទៅ បានទៅកើតជាទេវបុត្រឋិតនៅក្នុងឋានទេវលោក អស់១ពុទ្ធន្តរ (ចន្លោះព្រះពុទ្ធ១អង្គ) លុះមកដល់ពុទ្ធកាលនៃព្រះសមណគោតមបរមគ្រូជាម្ចាស់នៃយើងនេះទេវបុត្រនោះ ច្យុតចាកឋានសួគ៌មកកើតក្នុងត្រកូលសេដ្ឋីមួយនៅក្បែរមាត់ទន្លេ នៅក្នុងពេលវេលាដែលប្រសូតម្ដាយឪពុក យកទារកនោះទៅធ្វើមង្គលនៅមាត់ទន្លេ ផ្ងូតទឹកក្នុងទន្លេទារកនោះរបូតដៃពីម្ដាយ ធ្លាក់ទៅក្នុងទឹកមានត្រីធំ១លេបទៅក្នុងពោះ ហែលតាមទន្លេទៅមានអ្នកនេសាទត្រីនោះ ចាប់ទៅលក់ឲ្យសេដ្ឋីម្នាក់នៅមាត់ទន្លេជិតនោះដែរ។
សេដ្ឋីនោះបានឲ្យគេវះពោះត្រីនោះក៏ឃើញកូននោះនៅក្នុងពោះ ក៏ត្រេកអរពន់ប្រមាណយកកូននោះជាកូនសំណព្វចិត្ត ដូចកូនបង្កើតរបស់ខ្លួន។ ឯសេដ្ឋីជាម្ដាយឪពុកបានដឹងដំណឹងនោះក៏មកសុំកូននោះទៅវិញតែសេដ្ឋីជាម្ដាយចិញ្ចឹមពុំព្រមឲ្យហើយត្រកូលសេដ្ឋីទាំងពីរបានដាក់វេនគ្នាចិញ្ចឹមកូននោះ៤ខែម្នាក់។ កូននោះក៏បានឈ្មោះថាពាកុលកុមារ (កុមារដែលមានត្រកូលពីរ) តាំងពីពេលនោះមក។ លុះពាកុលកុមារនោះមានវ័យចម្រើនឡើងបានអាយុ២០ឆ្នាំ បានបួសជាភិក្ខុមាននាមថា ពាកុលត្ថេរ បានជាព្រះអរហន្ត១អង្គ ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាលោកមាន សុភាពល្អណាស់ ឥតមានរោគាអ្វីបន្តិចបន្តួចទេ តាំងពីប្រសូតរហូតដល់ចាស់លោកមានព្រះជន្ម១៦០ឆ្នាំទើបចូលនិព្វាន។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ចំណេះដឹងនានាក្នុងពុទ្ធសាសនាខ្មែរ
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/1718/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ២១,៩៥៨ ដង)
មានប្រជាពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយ នាំគ្នាប្រារព្ធរាល់ឆ្នាំដោយមានជំនឿឬរំលឹកខួបអង្គនៃព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធបរមគ្រូកាលនៅជាពោធិសត្វ ។ កាលដែលព្រះអង្គយោនយកកំណើតកើតជាសត្វទន្សាយ ដល់ថ្ងៃពេញបូណ៌មីវេលារាត្រី ព្រះចន្ទពេញវង់មានពន្លឺល្អសោភា ព្រះអង្គក្រលេកមើលព្រះចន្ទហើយមានសេចក្ដីជ្រះថ្លាប្រកបដោយករុណាចិត្តព្រះអង្គនឹកគិតដូច្នេះថាបើអ្នកណាត្រូវការសាច់របស់អញ អាត្មាអញ នឹងបំពេញជីវិតជាទានក្នុងកាលឥឡូវនេះ ។
អស្ចារ្យណាស់គ្រាន់តែនឹកគិតប៉ុណ្ណោះ ក៏ក្ដៅដល់អាសនៈព្រះឥន្ទស្ដេចទ្រង់អាវជ្ជនាកា ឃើញទន្សាយព្រះពោធិសត្វ មានករុណាជ្រះថ្លាចង់បំពេញទាន ក៏ហោះចុះមកនិម្មិតធ្វើជា ព្រាហ្មណ៍ចាស់ជរាម្នាក់ហើយមកកាន់សំណាក់ទន្សាយពោធិសត្វរួចបានពោលថាខ្ញុំដើរផ្លូវឆ្ងាយអត់ឃ្លានគ្មានអាហារបរិភោគមកយូរថ្ងៃហើយជីវិតរបស់ខ្ញុំនឹងក្ស័យក្នុងថ្ងៃនេះហើយបើមិនបានអ្វីនោះ! ធ្វើដូចម្ដេចនឹងបានអាហារបរិភោគអ្ហេះ?
ពោធិសត្វឆ្លើយថាបើអ្នកត្រូវការចូលរកឧសបង្កាត់ភ្លើងឲ្យឆេះទៅចុះ! ខ្ញុំនឹងលោតចូលក្នុងភ្លើងរួចអ្នកនឹងបានសាច់ខ្ញុំបរិភោគ។ ព្រាហ្មណ៍ចាស់តបថាខ្ញុំអរគុណណាស់ ហើយក៏រកឧសបង្កាត់ភ្លើងជាគំនរយ៉ាងធំរួចហើយ ទន្សាយពោធិសត្វ រលាស់ខ្លួនយ៉ាងស្អាតលោតចូលទៅក្នុងភ្លើង ស្រាប់តែភ្លើងនោះរលត់អស់ទៅសូម្បីតែរោមមួយសរសៃក៏មិនឆេះផង ។
ហេតុដ៏អស្ចារ្យនេះហើយដែលនាំព្រាហ្មណ៍ចាស់ ស្ងើចសរសើរហើយឥន្ទព្រាហ្មណ៍ ក៏ហោះទៅយកថ្មកែវសិលាមួយដុំទៅគូសវាសភ្ជាប់រូបទន្សាយពោធិសត្វក្នុងវង់ព្រះចន្ទនោះទៅ ។ អាស្រ័យហេតុនេះហើយទើបបានជាអ្នកខ្លះយល់ថាមើលទៅឃើញហាក់ដូចជារូបទន្សាយនៅរង្វង់ព្រះចន្ទ ។
ដោយមានហេតុដូចបានពោលមកនេះហើយបានជាអ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនានាំគ្នាគោរពបូជាព្រះចន្ទសំពះព្រះខែជាប់តមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ចំណេះដឹងនានាក្នុងពុទ្ធសាសនាខ្មែរ
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/1730/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ១៣,៦៨៧ ដង)
សនិទស្សនា ធម្មា ពួកធម៌គួរដល់ការឃើញគឺ រូបារម្មណ៍ នៅពេលដែលខឹងក្រោធជាមួយនឹងអ្នកដទៃ គួរតែ សម្លាប់សេចក្តីក្រោធនោះឯង ទើបឈ្មោះថាជាអ្នកឈ្នះ ហើយ ដេកនៅជាសុខ តាមពិតអ្នកដទៃនោះគ្រាន់តែជានិមិត្តរបស់ កិលេសខ្លួនឯងតែប៉ុណ្ណោះ បើយើងសម្លាប់សេចក្តីក្រោធហើយនោះតើអ្នកណាមកធ្វើឱ្យយើងដេកមិនលក់ តើមានអ្វីសំរាប់ ឱ្យយើងក្រោធទៀតទៅ ។
មិនត្រូវធ្វើអត្តឃាតគឺសម្លាប់ខ្លួនឯងទេ តែត្រូវសម្លាប់កិលេសដែលប្រកាន់បញ្ចក្ខន្ធថាជាតួខ្លួនវិញ ទើបបាន អស់ទុក្ខ ។ សង្ខារទាំងឡាយដែលកើតអំពីហេតុ មានសភាព ទ្រុឌទ្រោមជារបស់ដទៃ មិនមានអ្វីជារបស់ខ្លួនឡើយ គឺធម៌ ដែលកើតអំពីហេតុហ្នឹងឯង ដែលមិនមានអ្វីជាខ្លួនឯង និង មិនមានអ្វីជារបស់ខ្លួន ។
ទឹកដែលគេចាក់ចោលទៅលើផែនដីស្ងួត រមែងជ្រាបចូលទៅក្នុងដីបាត់អស់ មិនអាចយកមកប្រើការលាង ដៃលាងជើង ឬ បរិភោគបានឡើយ យ៉ាងណា អាយុ សង្ខារ រែមងអស់ទៅ សូន្យទៅ តាមលំដាប់នៃវ័យក៏យ៉ាងនោះដែរ មិនគួរមានសេចក្តីប្រកាន់នៅក្នុងសង្ខារទាំងពួងឡើយ បើការ ពិតវាយ៉ាងនេះទៅហើយនោះ ។
ស្រង់ចាកពីសៀវភៅ ជំនួយសតិភាគ៣
ដែលរៀបរៀងដោយ អគ្គបណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ ប៊ុត-សាវង្ស ។
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/840/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ២៣ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ១៥,០០៤ ដង)
រឿងត្មាតខ្វាក់ និងឆ្មា
(ចាក ត. ម.)
(សំដីសប្បុរសរបស់សត្រូវប្រចាំជាតិ ជាសំដីរបស់ម្ចុរាជ)
ពីព្រេងនាយ នៅលើភ្នំគិជ្ឈកូដ ក្បែរត្រើយទន្លេគង្គាមានដើមធំ សម្បូណ៍ដោយប្រហោងព្រង់ ជាទីអាស្រ័យនៅនៃត្មាតខ្វាក់មួយឈ្មោះជរទ្គវៈ។ពួកបក្សីទាំងឡាយ ដែលអាស្រ័យនៅនាដើមជ្រៃនោះ តែងមានចិត្តអាណិតអាសូរត្មាតខ្វាក់ចាស់រេចរិលក្រចក បានរំលែកចំណីអាហារម្នាក់បន្ដិច ៗ
images/articles/852/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ២៣ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ១៤,០៦០ ដង)
រឿងស្តេចលិច្ឆវី និងភូមទេវតា
( ចាក បេ. ខុ. )
( អានិសង្សធ្វើផ្លូវថ្នល់ ដោយសេចក្តីជ្រះថ្លា )
សម័យពុទ្ធកាល មានស្តេចលិច្ឆវីមួយព្រះអង្គព្រះនាម អម្ពសក្ខរ នៅនគរវេសាលី ជាស្តេចមិច្ឆាទិដ្ឋិ យល់ថាលោកខាងមុខមិនមាន មនុស្សសត្វទាំងពួងតែស្លាប់ទៅហើយសូន្យគ្មានកើតទៀត ។
images/articles/1795/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២១ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ៦៥,៧៣៧ ដង)
ព្រះពុទ្ធសាសនា
ពាក្យថា ព្រះពុទ្ធសាសនា ចែកជាពីរបទគឺ៖ ពុទ្ធ និង សាសនា។ ពុទ្ធៈ ជាឈ្មោះបន្ទាប់ពីបានត្រាស់ដឹងរបស់មហាក្សត្រអស្ចារ្យ មួយព្រះអង្គ ស្ដេចសម្ភពក្នុងសក្យត្រកូលក្នុងមជ្ឈិមប្រទេស គឺប្រទេសឥណ្ឌា មានទីតាំងនៅទិសពាយ័ព្យ នៃប្រទេសកម្ពុជាយើងនេះ បើនឹងរាប់ចំនួន ពីឥឡូវនេះទៅនឹងថ្ងៃដែលក្សត្រអង្គនេះប្រសូតចំនួន ២៨៣៥ឆ្នាំហើយ គឺ៨០ឆ្នាំមុនពុទ្ធសករាជ។
images/articles/1809/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២១ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ២៥,៧១៨ ដង)
បុណ្យគឺបុញ្ញៈ
ម្ដាយនឹងកូន កំពុងបោសទីធ្លាអារាម ក្នុងខណៈមានពិធីបុណ្យក្នុងវត្ត មានមនុស្សជាច្រើនបានយកចង្ហាន់ បច្ច័យ មានអ្នកមានខ្លះចំនាយលុយសង់វិហារ អារាម កុដិ។ ពេលនោះ កូនក្មេងតូចដែលកំពុងបោសទីធ្លាអារាម ជាមួយម្ដាយបានសួរម្ដាយថាៈ អ្នកម៉ែ គេមានលុយ គេចូលបុណ្យច្រើនអ៊ីចឹងប្រហែលគេបាន បុណ្យច្រើនហើយបានឡើងឋានសួគ៌ហើយ។
images/articles/1811/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២១ កក្តដា ឆ្នាំ២០២១ (អាន: ៨៥,១៦៤ ដង)
សេចក្ដីល្អ ពិតមិនស្លាប់
-សួរៈ ពេលលោកឪពុកទទួលអនិច្ចកម្មទៅ សម្រាប់នាងខ្ញុំខ្លួនឯង កាលប្រៀបធៀបសេចក្ដីរលឹកដល់គុណឪពុកម្ដាយ ចិត្តក៏បានចាស់ក្លាឡើង ព្រោះហេតុនោះ ទើបរម្ងាប់សេចក្ដីសោកសៅបានហើយបង្វែរសេចក្ដីសោកសៅនោះ មកជាការព្យាយាមបំពេញតួនាទីទៅ។
ឆ្លើយៈ យ៉ាងណាក្ដី ការធ្វើឲ្យសេចក្ដីសោកសៅធូរស្បើយទៅបាន ត្រូវអាស្រ័យគោលការណ៍ពីរយ៉ាងជាគូគ្នា
